La Alegria de vivir

Vandaag van de ijle hoogte van La Paz naar de zompige hitte van het oerwoud gevlogen. Zit nu in een (eerste indruk) soort jungle Chersonisos. Ik kan hier wel weer gewoon ademhalen en ook zweten, zo blijkt. Toen ik uit het gebouwtje bij het vliegveld stapte, ging ik bijna op wildlife staan: een wandelende tak in het wild!

La Paz was echt de mooiste puinhoop ooit. Gisteren was eigenlijk de eerste dag dat het echt redelijk ging. De truc was vooral niet te snel te bewegen en voor zig zag routes omhoog te kiezen in plaats van de straatjes met stijle trappen.
De stad is eigenlijk niet te beschrijven (of wat ik er dan tot nu toe van gezien heb). Veel vergane glorie van gebouwen die volledig op in storten staan. Een paar mooi gerestaureerde straten en vooral veel markten en straatverkoop. Doordat het klimaat (als je aan het ijle gewend bent) eigenlijk heel prettig is kun je de chaos eigenlijk veel beter aan. Op het moment dat ik dat gisteren dacht ademde ik de uitlaatgassen van een bus net in en ging alsnog bijna out.

Onder het struinen door ving ik nog wat gesteggel van een wat ouder Brabants stel op in een souvenirwinkel. "De gadde nie kope!", "Wa, als ie kleiner was geweest hai ik ´m echt wel meegenome." "De denk´k toch nie, we mogen mar 23 kilo mee terug nemen". ... En ze moesten ook nog naar Peru. Ik stak de vrouw een hart onder de riem door te zeggen dat ze het best hier d´r slag kon slaan en ik trooste de man door aan te geven dat in Peru precies dezelfde rommel voorhanden is.

Eergisteren een excursie gedaan naar een met vraagtekens omngeven (uiteraard) archeologische vindplaats. Tiwanaku, de belangrijkste van Bolivia nog wel. Ik dacht dat ik na de eerste dag redelijk in m´n hoofd zat, maar dat bleek tegen te vallen tijdens de excursie. Het was namelijk allemaal nog wat hoger dan La Paz in een soort dor en stoffig maanlandschap. Tot de lunch is eigenlijk alles langs me heen gegaan en pas toen de theorie van buitenaardse inmenging ter sprake kwam, was de hoofdpijn weg. Tijdens de lunch zag ik ook de eerste lama van deze vakantie. Was lekker en bijna zonder cholesterol.

Gisteravond, na een dag markten en moderne kunst was ik van plan om ergens panfluit te gaan luisteren, maar ik kon de plek niet vinden die het hotel me aangeraden was. Toen liep ik even café Alanis Morissette in en daar was toevallig een Italiaan die ook bij de excursie was. Hij wilde ook muziek gaan luisteren, maar dat ging dan weer niet door en toen zijn we gaan eten en (voorzichtig...) drinken.

Stephano is een naar Brazilië verhuisde Italiaan die illustrator is. Deze zomer was hij in Amsterdam en in zijn schetsboek had ie tekeningen van dansende grachtenpanden en zijn vrouw op het Leidse Plein. Die avond veel geleerd over het koloniale verleden van Italië, Berlusconi, de maffia en hoe het zit met de veilighied in Brazilië (die is gering).

Zonder muziek toch een leuke avond gehad!

Hier in het internet café is het nu zo lekker koel, dat ik er al weer tegen op zie om dadelijk de hitte in te gaan. Morgen gelukkig bijna de hele dag op een bootje het oerwoud in.

De tocht hiernaartoe met het vliegtuig was zeer indrukwekkend. Dicht langs besneeuwde bergtopen over de Andes heen naar de Amazone. Alles gaat hier trouwens zo gesmeerd, dat het verdacht is. Vanaf volgende week woensdag (terug in La Paz) gaat het echte rondtrekken beginnen. De Lonely Planet die ik mee heb genomen is veel te dik en het is moeilijk keuzes maken. Het idee is dat de komende dagen wel te gaan doen.

Schrik op de foto´s niet van de gedroogde lama foetussen. Die moet je onder de fundering van je huis leggen voor geluk.

Groet!