Eisbein

Er blijkt een virusje op mºn vorige foto schijnt te zitten, dus dat is een van de dingen die tegenzit bij de recente pogingen om fotoºs up te loaden. Op mºn nieuwe schijfje nog niet geloof ik.

Gisteren na een ongelooflijke dag aan de Argentijnse kant van de Iguazu watervallen in hotel Austria Eisbein y chucrut besteld. Mijn hoop dat chucrut zuurkool was kwam uit, maar Eisbein bleek wel een verrassing. Het was een Middeleeuwse homp varkenspoot in een dikke laag vet, met daarin lekker, maar heel vet varkensvlees. En dat met Pilsen, je zou vergeten dat het 30 graden is.

De Iguazu watervallen dus. Het park aan Argentijnse zijde was gisteren ongveer zo druk als de Efteling tijdens de bouwvak en het volk leek er af en toe ook op. Het mocht de pret niet drukken, want het natuurgeweld was immens. Via verschillende wandelpaden bouwt de spanning zich op rondom de watervallen. Telkens denk je dat het niet mooier kan worden en uiteindelijk ga je met zoºn 150 fotoºs naar huis. Hoe deden mensen dit vroeger?

Vanuit Ciudad del Este was het nog wel een heel gereis en gestempel om er te komen, maar dan zit je wel in Hotel Austria. De stad hier is eigenlijk een echte hel. Hoewel ik deze ochtend, toen alles nog fris was het idee kreeg dat het wel okay was. Het hele grensgebied en de straten er omheen is êên grote markt met autoºs bussen en motoren die er ook tussendoor moeten. Gister avond, kwam ik rond 7 uur aan en toen was het een gigantische vuilnisbelt met kinderen die aan het zwemmen waren in de paar fonteintjes die er ook zijn.

Gisterochtend aan de vooravond van mijn stempeltocht door Paraguay, Brazilie en Argentinie (je moet door Brazilie om in Argentinie te komen vanaf hier) werden bij de info van de douane wel goede grappen gemaakt door de dame in dienst. In de Lonely Planet (begin m steeds vervelender te vinden, blij dat ik volgende week weer zonder kan) stond dat de brug tussen Paraguay en Brazilie gevaarlijk was om te voet over te steken. Volgens de dame was er niks aan de hand en anders moest ik maar gewoon rennen. Niks aan de hand inderdaad, behalve dat de toch al scherpe zon in combinatie met de dampen van het verkeer en de diepte tussen brug en water het toch geen prettige wandeling maakte.

Op de terugweg heel bijzonder zonder stempelen door Brazilie heen gereisd met de bus en dat maakte bij de douane in Paraguay ook niks uit, dusss...

Vandaag de Braziliaanse kant bekeken en naast de watervallen is mijn eerste indruk van de Braziliaan en de Brazilianaºs erg goed. Super enthousiaste mensen. In de bus van de grens naar het centrum van de stad Foz de Iguazu had ik aan de buschauffeur kenbaar gemaakt dat ik naar de watervallen wilde. Toen we bij de bushalte in de buurt waren zag de chauffeur de bus naar de watervallen net vertrekken. Die bus gaat natuurlijk over een half uur ook wel, maar de chauffeur zet min of meer de achtervolging in en bij het stoplicht spring ik van de ene bus in de ander. Het hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn.

De Braziliaanse kant gaf een goed beeld van de groote van het gehele waterval gebied, terwijl je in Argentinie vooral dichtbij een aantal watervallen kan komen (en van boven af de diepte in kan kijken). Het eindpunt van de wandeltocht in Brazilie is midden in de kolkende watermassa van de ºkeel van de duivelº, waar het meeste water tegelijk doorheen stroomt. Weer erg indrukwekkend.

De fotoºs die ik plaats zijn alleen van de Braziliaanse kant(en jammer genoeg was het weer vandaag een stuk minder dan gister). Helaas kan ik dus ook de fotoºs van Johns zakmessen niet laten zien, komt wellicht later nog!

Morgen een laatste lange busrit naar Concepcion en als ik daarna in Ascunscion uitkom heb ik er een flinke ronde Paraguay opzitten.

Groet!

Ben