Hotel Germano

Na uitgebreid ingelezen te zijn (http://www.bol.com/nl/p/engelse-boeken/at-the-tomb-of-the-inflatable-pig/1001004002352437/index.html en http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/paranoia-paraguay/1001004006537949/index.html) ben ik dan eindelijk ook zelf in Paraguay beland. En door al zoveel gelezen te hebben heb je natuurlijk wel een behoorlijke bril opgezet om de dingen te bekijken, maar het is niet anders.

Gisteren hier in Encarnación aangekomen en daarvoor een flinke afstand door Argentinië afgelegd. Doordat er vanuit Salta alleen nachtbussen deze kant op gingen heb ik een dag langer in Salta vertoefd. Op aanraden van het hotel (had in een dag namelijk alle stedelijke atracties wel gezien) ben ik met de bus naar de kloof van San Lorenzo gegaan. Een aardige plek voor een wandeling, maar verder niet super bijzonder.

Ik vond het op zich erg jammer dat ik met de nachtbus moest, maar het bleek dat ik me ook prima kon vermaken met de koplampen die op de struikgewassen in de bermen schenen. Tussen Salta en Resistencia deden we allemaal kleine plaatsjes aan waar ze bijvoorbeeld om half één s nachts nog uitgebreid aan het basketballen waren op een fel verlicht veld. De tijden lopen hier echt anders. Zo valt tussen 13.00 uur en 16.00 uur echt alles volledig dood. Vanaf een uur of 16.00 komt het dan weer op gang en in Argentinië gaat het leven dan dus to ver in de nacht weer door. Hoe ze het vervolgens ook weer voor elkaar krijgen om vanaf 8.00 uur 's morgens weer druk te gaan doen is een raadsel.

s Ochtends om 06.30 kwam ik in Resistencia aan en dit is tot nog toe eigenlijk de enige plek van deze vakantie die echt de moeite niet waard was. Maar ik was na een busreis van 12 uur toch niet van plan om meteen door te reiezen. Het hielp ook niet dat het hotel van m keuze vol was en ik in een heel ranzig hotelletje met hondjes in de aanloophal terecht kwam. Resistencia is een aardslelijke stad die door een grootschalig kunstproject meer dan 500 beeldhouwwerken over haar straten en pleinen verspreid heeft. Dit fleurt de boel echter niet op en maakt het geheel eigenlijk alleen maar treuriger. Het kan ook zo zijn dat het niet heeft geholpen dat ik vooral tijdens de siesta de stad aan het bekijken was, waardoor het zoals gezegd extreem doods was.

En nu dan dus in Paraguay in Encarnacion, net over de grens met Argentinië, enkel gescheiden door de immense rivier de Parana. Encarnacion is precies de mengelmoes van landen en invloeden die ik van Paraguay verwachte. Het uiterlijk van mensen gaat alle kanten op, van redelijk Zuid Amerikaans tot heel Europees (Blond haar, Rood haar). Ik zit in hotel Germano, waar ik behalve dat het zeer keurig is, verder nog niet Duits aan heb ontdekt. Vlakbij het hotel is een groot complex met een Burger King en een SuperSeis supermarkt. Uit de pin automaat haalde ik 1,2 miljoen Guarani's om de komende dagen mee door te komen.

Op het centrale plein, de Plaza des Armas staan monumenten voor een verenigd Duitsland, een Oekraïense dichter, voor moeder, voor Italië en is een kleine betonnen Japanse tuin aangelegd. Lopend door de stad kwam ik een supermarkt tegen die doet alsof ie Nederlands is en 's avonds heb ik gegeten in Hiroshima. Je zou denken dat er steden met een betere connotatie zijn om je Japans restaurant naar te vernoemen. Ook kwam ik een aanplak biljet voor een diskotheek met als thema Oktoberfest tegen. Helaas begon dat pas om 00.00 en toen trok ik het niet meer. Volgende week is er weer een en die begint eerder, dus wellicht ben ik volgende week zaterdag weer hier.

Encarnacion is een puinhoop met potentie. De stad ligt helemaal overhoop: weinig trottoiren en een rivierbedding die volledig in de renovatie ligt. Als het klaar is, en ik hoop dat er hier de intentie is om het af te maken, dan heeft de stad in ieder geval een schitterende ligging aan de Pirana met uitzicht op Argentinië en iedere dag een fantastische zonsondergang. In de stad valt weinig te bezichtigen, maar de (kleine) Oekraïensche kerken zijn opvallend hier. De sfeer is verder heel relaxed en de mensen zijn/doen een stuk vriendelijker dan in Argentinië.

Vandaag een kort uitstapje naar Hotel Tirol gemaakt, zo'n 20 km met de bus hier vandaan. Dit is een bizar hotel dat nog het meest aan het Overlook Hotel (uit The Shining), maar dan in de tropen doet denken. Het ligt vlak aan de provinciale weg (om het zo maar even te noemen), maar de tuin er omheen lijkt op een soort oerwoud en het heeft een aantal zwembaden waar ik eigenlijk in had willen gaan zwemmen. Het weer zat alleen niet zo mee. Rond de 20 graden is een beetje frisjes hier en ik had het ook veel warmer verwacht. Dit komt waarschijnlijk vooral door de bewolking die hier de hele dag hing. Hotel Tirol is ooit door een Belgisch echtpaar uit de grond gestampt en valt in categorie vergane glorie. De geruchten gaan dat Joseph Mengele (kamparts in Auschwitz) er ook wel eens een biertje heeft gedronken. Maar die geruchten gaan over veel plaatsen hier. De Ravioli was in ieder geval lekker en de Pilsen ook. Paraguay heeft 2 grote biermerken: Pilsen en Baviera, lekker makkelijk!

Op de weg terug kwam de bus langs een vervallen huisje waar op Centro Cultural par habla Neerlandesa (of zoeiets) stond. Ik kom er morgen met mijn volgende dagtocht weer langs, dus dan moet ik maar even uitstappen.

De rest van de middag besteed met rondslenteren door de op zondag middag zeer uitgestorven stad. Alleen rond het wasteland bij de rivier was wat te beleven. Autos en motoren/brommers krossen daar door het koperkleurige zand, al dan niet met keiharde reggeaton uit boxen die in de achterbak gepropt zijn. Opvallend is wel dat de autos hier erg glimmen. Daar doen ze hun best op.

Goed, volgens mij ga ik me nog wel vermaken de laatste 1,5 week. Ik ga nog een kleine uitstap naar Brazilië en Argentinië maken om op het 3 landen punt de Iguazu watervallen te bekijken.

Een groet!

PS: helaas werkt deze computer op FireFox en lukt het me niet de fotos te zien voor ik ze plaats, vandaar alleen even deze 2 lukraak geselcteerde foto's. Een andere keer meer!