Het land in...

Afgelopen maandag de voorlopig laatste dag in Seoul rondgehangen, een dag dat alles bijna geheel volgens plan verliep.

Eerst nog naar een van de paleizen (de laatste wat mij betreft) in de hoodstad geweest. Op maandag was het er heerlijk rustig! Een groot complex met ook nog een schrijn die op de Unesco world heritage site staat. Voor je het weet ben je d'r een paar uur mee bezig om alle felgekleurde daken en mooie dakpannetjes te bekijken.

Deze dag heb ik zelfs op tijd geluncht, iets wat ik vaak door alle plannen een beetje laat schieten, en war zich vervolgens tegen je keert. In de middag ben ik naar een eiland in de Han ricvier (die door Seoul loopt) geweest. Dit eiland is in de jaren 70 (tijdens de economische opkomst) volgebouwd met saaie, grijze kantoorpanden, maar heeft ook aan de waterkant een uitgestrekt par, vanwaaruit je de stad mooi aan de overkant ziet liggen. Op dit eiland staat ook 63Building. Toen het in '85 gebouwd werd was het de hoogste van Azie, maar die titel is ie al snel kwijt geraakt. Wel weer een mooie plek om naar de top te gaan en door het fantastische weer was het uitzicht fenomenaal. Onder in de toren had je een food court. Een heerlijk veilige weg met plaatjes van gerechten waar ik voor het eerst echt Koreaans gegeten heb: een bibimbap variant. Bestellen was nog wel een beetje problematisch, want toen ik dacht besteld te hebben bleek dat na 10 minuten niet het geval. Je komt overal vanzelf achter. Ik had eerst moeten betalen, mn bonnetje meenemen en vervolgens wachten tot het klaar was.

Vaak krijg je hier ook naast een bonnetje een plakkaat met een buzzer. Die begint dan op je tafel te vibreren als je bestelling klaar is en dan kun je het op komen halen. Het eerste Koreaanse eten was erg lekker, maar nog steeds heel moeilijk met die verschrikkelijke metalen stokjes. En helemaal niet duur, een hele maaltijfd voor ongeveer 5 euro: rijst met heel veel verschillende groente, een rauw ei en wat side dishes. En uiteraard een flinke klodder peperpasta die je erdoorheen kan mengen.

Die avond verder naar een studentenwijk, waar ik voor het eerste weer de echte drukte van een Aziatische metropool kon ervaren. Overal winkels waar herrie uitkwam en veel cafes en restaurants. En daar dan dus ook maar het eerste Koreaanse biertje "Cas" gedronken in de western bar,"Shooters Cock", maar die naam moet je niet te letterlijk nemen. Heineken was er ook goed aanwezig, maar de dubbele prijs van lokaal.

Die avond wilde ik verder nog naar een nachtmarkt, maar eerst ben ik in het centrum rondom City Hall nog een beetje naar allee licht en neon fratsen gaan kijken. Midden in de stad heb je een heel groot verkeersplein met fonteinen die belicht worden. De auto's razen eromheen en in het midden komt Seoul schijnbaar tot rust. Daarna weer via " het stroompje" aan het wandelen geslagen, dat 's avonds nog veel sfeervoller is.

De nachtmarkt is niet meer gelukt (de enige smet op een mooie dag), want ik kwam in een soort unheimisch gedeelte uit met veel gesloten kramen. Later, toen ik thuis was, keek ik dan weer wel op de kaart en had ik waarschijnlijk nog net wat verder door moeten lopen. Of 23.00 uur was gewoon te vroeg voor een nachtmarkt.

Die ochtend supersmooth de stad verlaten. Na een metrotocht kwam ik op een bushalte aan met alleen maar Koreaanse tekens. Toch zat ik via een touristeninfo en een snel gekocht ticket drie minuten later ineen bus richting Andong. Veel getwijfeld en afgewogen wat ik zoal zou gaan doen en in welke volgorde.

Uiteindelijk via Andong naar Hahoe folk village gegaan. een soort Koreaanse versie van Volendam. Een traditioneel dopr dat vanuit de culturele waarde in stand wordt gehouden en waar de mensen die er wonen leven van overheidssubsidie, tourisme en landbouw. Erg mooi allemaal. Er werden zelfs bij de rivier opnames gemaakt voor een film!

Ik heb daar geslapen in een minbak, dat is een zeer spartaanse kamer met zeil, vloerverwarming, dekbedden om op en onder te liggen en een badkamer waar ik zelfs niet rechtop in kon staan. Het was in een huis bij een oud stel die verder geen woord Engels spraken. Vooraal leuk toen ik een keuze moest maken uit de menu kaart met alleen maar Koreaanse tekens. Uiteindelijk kreeg ik een soort gerookte makreel met side dishes. Was weer een hele uitdaging om een vis met stokje te verwerken.

's avonds werd het dorp erg mysie, met oranje lantaarnpaaltje die alles mooi verlichten. De ochtend was ook mooi, terwijl de nevel langzaam wegtrok begon de dag weer. Voor ik de bus ging pakken, kreeg ik in de minbak nog drie warme aardappelen als ontbijt. Het vult, zullen we maar zeggen. Oh ja, en nog net voor ik vertrok toevallig, want vanuit de kaart van het dorp genegeerde boom gezien waarin een godin huist. Ik geloof het meteen en heb voor jullie allemaal een kaartje bij de boom gehangen.

Nu zit ik in Andong, naast een fransman (ben z'n naam effe kwijt, oh ja Stefan) die ook op zijn bus aan het wachten is. Ik vetrek vanmiddag naar een nationaal park, waar ik twee nachten zal blijven, om morgen eens flinkt te gaan wandelen. Als het goed is ga ik daar de locatie zien van de film Spring, summer, fall, winter...and spring.

Ik probeer nog wat foto's hier kwijt te raken en dan ga ik tandpasta kopen, want die ben ik in Seoul vergeten (gisteren en vandaag gebruik gemaakt van een onbestemde tube in de minbak, geen idee hou oud ie was, maar het leek op tandpasta).

Groet!