The mentality of a hippy

Het is hier bijna kwart voor 11 's avonds en zo'n 80% van de winkels in de buurt zijn nog open. Onder andere de Okidoki, stylish jeans & accesory.

De meeste winkels hier in de straten glimmen en galmen je tegemoet. Vooral kledingzaken, winkels voor mobile telefoons, sieraden en, uiteraard, accesoires. Heel belangrijk. Na vier dagen heb je het wel weer gezien hier, maar levendig is het in ieder geval wel. Het 70/80 festival is voor zover mij bekend ook voorbij, want er zijn geen optredens meer. Die optredens varieerden nog al in tone of voice. OP sommige podia leek het alsof iedereen die er zin an had gewoon het podium op mocht om iets te gaan doen, het open podium principe.

Voor het winkelcentrum wisselden (break) dansende en zingende jongeren elkaar af. Op de hoofdstraat was het allemaal wat traditioneler, maar soms niet minder amateuristisch en in de verschillende zijstraten doorheen het centrum wisselde van alles elkaar af. Het hoofdpodium aan het eind van de straat, bij de 18 mei rotonde, had een wat professioneler karakter. Ik had vooral het idee dat daar zaterdagavond de echte groten van de hedendaagse Koreaanse pop aan het optreden waren aan de schreeuwende tieners te merken. Leuk om te zien en te horen, maar vooral heel gladjes allemaal.

Ik heb me zojuist in de German Bar alvast wat voorbereid op Shanghai. Helaas geen muziek van de Oosterburen, maar wel Weizenbier. Het is ongelooflijk, maar Korea zit er alweer bijna op. Morgenochtend pak ik de trein naar Seoul en dan vlieg ik donderdag naar China voor de laatste vijf dagen vakantie. Het is allemaal best snel gegaan, maar de eerste wat onwennige dagen in Seoul lijken toch al weer een euwigheid geleden. Maar goed, eigenlijk heb ik gewoon nog een week vakantie, dus ik moet niet zeuren. Ook niet omdat de staatsloterij me 100 euro vakantiegeld heeft gegeven. Alle beetjes helpen.

De prijsverhoudingen liggen hier voor mijn gevoel best wel scheef. Zo heb ik vanavond in een simpel restaurantje voor zo'n 2 euro Koreaans gegeten. En ben je als je wil lunchen (bij een van m'n fovoriete ketens: A twosome place, Paris Baguette of de Tous les Jours), wat ik vaak toch met iets van een broodje en Cafe Latte wil doen, dan al weer snel 5 of 6 euro kwijt. Verder is de Lotteria de Koreaanse McDonalds, en daar kun je ook best goed snacken.

Gisteren ben ik naar de herdenkingsplek en het kerkhof van de slachtoffers van de opstand in mei 1980 geweest. Het "democracy park", 40 minuten met buslijn 518 buiten de stad, was behoorlijk indrukwekkend. Vooral omdat ze me een Engelstalige video lieten zien waarin veel beelden uit de jaren 70 in Korea getoont werden. Best aangrijpend allemaal en het gaf een erg invoelbaar beeld van het recente verleden van Korea.

Verder waren er in de memorial hal veel foto's te zien van die tijd en ook dingen als een Koreanse vlag waar de bloedsporen nog aanzaten omdat daar een lijk in gewikkeld was en. De opzet deed me ergens denken aan de herdenkingsmusea voor de in Hiroshima en Nagasaki. Een sfeer van "dit nooit meer" en een ode aan de goede, onschuldige mensen die gestorven zijn. Hier in Azie wordt zoiets allemaal mooi dramatisch opgebouwd, zodat je vanuit de persoonlijke verhalen van mensen (een gedood meisje dat haar dode opa ging herdenken, de eertse dode, een dove man, etc.) toch wel een brok in je keel moet krijgen.

Het is wat onduidelijk hoeveel doden er tijdens die opstand gevallen zijn. In de memorila hall kon ik er geen informatie over vinden, maar in de Roughguide staat dat van de ene kant over 200 doden gerept wordt en van de andere kant over 2000 doden. Wat wel een feit is, is dat het eertse krantenbericht na de neer geslagen opstand sprak over 5 dode militaire (paratroopers) en een burger. Maar dat was in ieder geval een leugen.

In de namiddag nog door de stad gestruind om te eindigen in de WaBar onder m'n horel met vettig gefrituurde garnalen en Cass bier.

Vandaag bleek eens te meer dat mijn timing qua "herfstrood" niet oppperbest is. Was ik vorig jaar in Japan in een park waar me verteld werd dat ik er een week daarvoor had moeten zijn, voor een overdonderende kleurenpracht, vandaag hoorde ik dat ik over een week ongeveer in Naejangsan National Park zou moeten zijn, omdat dan echt alle hellingen rood gekleurd zouden zijn. Toch was ik niet ontevreden, want veel esdoorns waren al felrood gekleurd. Verder een park wat ik lekker relaxt heb aangepakt. Kabelbaantje omhoog, weer naar benden gelopen en verder een korte tocht langs drie tempels in het park gedaan. Bij de laatste tempel die ik aandeed kwam een monnik naar me toe, die me eerst sterremix thee gaf en vervolgnes zei dat het uitzicht vanaf zijn comples "Korea number one" was. Dat moest je dan wel op een bepaalde manier aanschouwen, die hij me voordeed. Boven de toegang was een " uitkijkplatform met een " zitveld" van bamboe. Hier moest je dan op je rug op gaan liggen en ondersteboven naar de rotsen boven de hoofdtempel kijken. Een mooie manier om een extra dimensie aan een toch al mooi uitzicht te gevn: "Korea number one!" Duizelingwekkend.

Bij de bushalte was er een zekere Kim, net afgestudeerde theater student, ook op de bus aan het wachten. Was weer een typisch voorbeeld van hoe nieuwsgierig en geinteresseerd Koreanen zijn als ze met je kunnen communiceren. Hij sprak redelijk Engels en was jaren geleden ook in Europa op reis geweest. Toen ik vertelde dat ik woensdag naar de Noord Koreaanse grens zou gaan en ik hem vroeg of hij er ook ooit was geweest (beetje dom van me) vertelde hij me dat hij, zoals ieder man tussen de 18 en 25 hier twee jaar in militaire dienst is geweest. Aan zijn gezicht te zien, heeft ie dat niet leuk gevonden.

Met een Engelssprekende Koreaan in de buurt wordt alles je meteen uit handen genomen. Hij doet het woord bij het kopen van het buskaartje, wijst de weg naar de opstapplaats, enzovoorts.

Helaas gaf hij ook nog een muzeumtip "You must go" voor net buiten Seoul, wat eigenlijk niet meer op de planning lag. Kent iemand Nam June Paik (http://www.njpartcenter.kr/ie.html)?Volgens de website een grote uit de Fluxus beweging en vandaaruit ook gelieerd aan bijvoorbeeld Yoko Ono en Joseph Beuys. Hij was een van de eersten die met video installaties kwam, nu vaak te triest voor woorden in musea, maar de eerste was misschien wel de beste?

Ik tijfel.

Kim is een grote Beatle/ John Lennon fan en vertelde me dat hijzelf ook de "mentality of a hippie" had, maar geens drugs, just drinking. Ik vind het mooi als je daar gewoon voor uit durft te komen en er niet omhene draait. Vanuit zijn "mentality of a hippie" gaat ie binnenkort naar Goa in India. Dusssssssssssss........

Ik plak er nog wat foto's bij en verbaas me even over deze lap tekst, want ik dacht eigenlijk niet zo heel veel te vertellen te hebben.

Geen idee, of er in Seoul nog een internet moment komt, anders: tot Shanghai!