Dr. Han's pain clinic

Ik denk dat Dr. Han het allemaal prima bedoeld, maar op deze manier klinkt het als een kliniek voor masochisten. Verder zag ik gisteren ook al een t-shirt rondlopen met " I want to pain it black". Het liefst wil je alle bizarre linguistische kwinkslagen onthouden, maar er is geen bijhouden aan. De meest pakkende blijven meestal wel bij.

Inmiddels anderhalve dag in Gwangju en via de Roughguide het meest perfecte hotel van deze vakantie gevonden. Midden in het kloppend hart van de stad (winkelen, restaurants en cafes) en internet op m'n kamer. Wellicht gs ik voor de gezelligheid ook nog wel een keer naar een PC-bang, maar hier is het ook wel effe relaxt.

De stad Gwangju is een grote stad in de provincie Jeolla en heeft een kleine 1,5 miljoen inwoners. Ik heb deze stad als basis gekozen voordat ik terug ga naar Seoul. Een goede keuze, blijkt, want ik kom hier weer (per toeval) midden in een festival terecht. Dit keer het jaren 70/80 festival, dat ieder jaar in oktober gehouden wordt. Vanuit de tourist office wisten ze me te vertellen dat het niks met politiek, maar puur met nostalgie te maken had. In de jaren 70/80 was Gwangju namelijk ook het centrum van waaruit de democratische beweging in Zuid Korea op gang kwam. Dit heeft in mei 1980 voor een bloedig neergeslagen opstand gezorgd, naar welke herdenkingsplek ik morgen ga. Zuid Korea is tot 1987 (een jaar voor de Olympische spelen) een dictatuur geweest.

Nu blijken de jaren 70 & 80 in Zuid Korea toch wel heel anders te zijn geweest dan bij ons. Ik herken namelijk weinig van de liedjes en optredens die de hele dag en avond plaatsvinden op een grote straat die tijdelijk voor verkeer is afgesloten. Het verkeer is hier om het centrum heen een groot infarct en met de taxi van busstation naar centrum duurt bijna een half uur, terwijl het volgens mij maar iets van 2 tot 3 kilometer is.

Gisteren na lang zoeken naar de juiste bushalte (ook ivm het feit dat een deel van het centrum voor verkeer is afgesloten) naar het kleine museum van de calligrafist/ schilder/ dichter Uijae geweest dat tegen een berg ten zuid-oosten van de stad ligt. Ik had van m'n vriendinnen bij de tourist info een Koreaans geschreven kaartje met de halte gekregen, maar toen de busschaufeur stopte en aangaf dat ik eruit moest, twijfelde ik. Ik werd bijgestaan door twee Koreaanse studentes in mijn communicatieve patstelling met de chauffeur, die ook naar het museum gingen. Je vertrouwen overgeven aan een onleesbaar briefje is ook niet altijd alles.

Uiteindelijk nog leuk met de studentes gekletst, die allebei een major in Engels deden en dus heel goed Engels spraken. Zij moesten voor een opdracht naar het museum, en die opdracht hield in dat ze een foto moesten maken van een van de foto's die er ook hingen buiten de collectie van Uijae om.

Vandaag een trip naar het Wolchulsan National Park. Daar een flinke bult beklommen om hangbrug over een wel heel diepe kloof over te lopen. Toen ik dat gedaan had was het wel even genoeg, want ik had te weinig eten en drinken bij om nog veel verder te klauteren. Het park schijnt relatief rustig te zijn, maar het was er toch behoorlijk druk. Bij de afdaling ben ik bijgestaan door een Koreaan (die minimaal Engels sprak), van wie ik helaas de naam weer vergeten ben.

Hij zag mij de afdaling waarschijnlijk net wat te klungelig inzetten (klimmen vind ik zwaar, maar niet eng, afdalen vind ik niet zwaar, maar eigenlijk veel enger). Als Koreanen iets kunnen, is het wel hiken. Allemaal in dezelfde soort trainingspakken, met kleine rugzakjes en loopstokken schieten ze over de bergen heen. Wat ook erg leuk was, was dat toen we beneden waren ik met hem en z'n vrienden mee mocht picknicken. Ik kreeg zomaar mandarijnen, rijst-frisdrank en een bonensnack aangeboden. Erg vriendelijk. Volgens mij snappen ze er helemaal niks van dat iemand hier alleen op vakantie gaat zonder zich goed verstaanbaar te kunnen maken, maar goed. Ze denken altijd in eerste instantie dat je hier voor business bent

De namiddag nog wat door de stad gewandeld en stukjes van het festival meegepikt, en dat ga ik zodirect ook weer doen. ik kwam op m'n wandeltocht nog een soort tentoonstelling waarin huizen en hun inrichtingen, winkels en scholen uit de jaren 70/80 waren nagebouwd. Een stukje bestond ook uit een dansvloer met draaiende lichtbol en posters van Alison Moyet en Micheal Jackson, toch weer wat herkenning. Op straat kwam ik daarna nog een outdoor Karaoke set tegen waar, waarschijnlijk dronken, Koreanen hard aan het zingen waren. En daar kreeg ik zure Koreaanse rijstwijn aangeboden, hebben we dat ook weer eens geprobeerd.

Gwangju heeft als stad weinig traditioneel Koreaans te bieden. Hierdoor kom ik echt geen een andere tourist tegen. De sporadische westerling die ik zie is waarschijnlijk een Engels leraar, want die herken je aan een zeer sterke "been there, done that" uitstraling en die loopt niet zoals ik constant naar alle schreeuwende neon en markstalletjes te kijken.

Gwangju is dan weer wel de stad waarin Korea van Spanje won in de tijd dat Hiddink coach was, en naar hem is daarom hier een voetbalstadion vernoemd (hoewel de naambordjes in de stad het gewoon hebben over "world cup stadium) en ook een hotel (Hiddink Continental) waar ik vanuit mijn raam in de verte op uitkijk. Veel bloembakken in de stad hebben ook de vorm van een halve voetbal, maar ik heb verder wel het idee dat de Hiddink manie een beetje in de luwte ligt, want het is zeker niet altijd de eerste reactie als men erachter komt dat ik uit Nederland kom. De reactie is eerder "oooooooohhhhh, velly far"

Goed, hoewel enigszins moe van alles, ga ik zo weer de stad in!

Groet!