Hello, money

Is er eigenlijk wel eens onderzoek gedaan naar de invloed van Celine Dion op Philipijnse gastzangeressen in Vietnam. Zo nee, waar houdt Ontwikkelingsstudies zich in Nijmegen dan in vredesnaam mee bezig. Ik zal het wel effe doen. ..... blablabla... t-toets... jawel, dacht ik al. Die is dus significant.

Phu Quoc is het eiland dat zich presenteert als het tropisch paradijs van Vietnam en is dan ook voorbestemd om binnen nu en zovele jaren tot grootse toeristische hoogten te gaan stijgen. Nu werd er in Cambodia qua bouwwerkzaamheden al flink aan de weg getimmerd, maar in Vietnam gaat het nog een graatje harder (er is dan ook meer km kust hier). Ik ben heel benieuwd waar iedereen vandaan moet komen om alle resorts te vullen. Het is hier nu eigenlijk nog heel aangenaam, en waarschijnlijk brengen meer resorts daar niet perse verandering in.

Ik zit in een low budget resort op loopafstand van Duong Dong, de grootste stad van het eiland. En dat is wel heel prettig, want daardoor krijg je in ieder geval nog iets mee van het normale leven. Iedere dag tus 4 en 6 in de namiddag gaan de Duong Dongers naar het stadsstrand en dan ga ik daar meestal aan de kade zitten kijken naar hoe men de hond wast, zwemt, speelt en vecht in de zee.

Het is hier eigenlijk (jawel vakantieman) gewoon fantastisch, hoewel mijn hypothese dat tropische paradijzen niet bestaan (in tegenstelling tot subtropische paradijzen, zoals Cabo de Gata in Zuid Spanje) wel weer bevestigd wordt. De eerste dag dat ik hier aankwam deed ik niet veel en zat ik in een suf hotel, net aan de andere kant van de weg van het strand. De volgende dag zat ik in het Kim Nam Phuong resort op aanraden van de eigenaar van de "German B", the place to be voor zuurkool met worst hier.

Dag 2 lag ik heel de dag voor m'n strandbungalow te lezen en te schaduwbaden en toen ik 's middags een verfrissende duik in het water nam, was ik volledig omsingeld door kwallen. Het blijkt nu dat die kwallen vooral 's middags komen, maar het is wel een smet op de projectie 'tropisch paradijs'.

Gisteren een snorkeltochtje gedaan met een afsluiter op het (schijnbaar) mooiste strand met het meest azuurblauwe water hier (na de eerste kwal, was ik al weer snel uit die azuurblauwe schijnvertoning).

Vandaag een mooi maar uitputtende fietstocht richting het noorden gedaan. Na wat zoeken en verdwalen een mooi gravel pad langs 'schier' oneindig verlaten stranden gemaakt. Voor de verandering eens geen palmbomen, maar dennebomen, wat voor een heel bijzondere dynamiek zorgt. Een blik in het water leek er zelfs op te wijzen dat er geen kwallen zaten. Dit werd echter door mijn Duitse buurvrouwen hier ontkracht, want zij namen er vandaag op hun scootertrip een duik in, een van hen werd door een kwal aangerand, terwijl aan de de kade de mieren hun tas in kropen. Hypothese wederom bevestigd.

Het mooie van Phu Quoc is wel dat het buiten de resorts gewoon echt Vietnam is. Zo reed ik vandaag door de superchaotische markt hier en dat leek in niets op de serene rust aan de stranden. Vandaag ook een massage op het strand ondergaan, waaruit maar weer duidelijk werd dat het niet raar is dat de scheidslijn tussen prostitutie en massage zo een dunne is. In m'n boxershort die half naar beneden werd getrokken werd ik volledig inge-olied en vervolgens full body, face & feet gekneed voor 3 dollar. Voor de goede orde, alles is aan de kuise kant van de glijdende schaal gebleven.

Ik hou het hier nog wel 3 en halve dag vol volgens mij. En misschien is dit zelfs wel de fijnste plek van Vietnam, samen met de Mekomg Delta. Hoewel ook hier Vietnam zich van zijn geldbeluste kant liet zien in de vorm van een klein, schattig, goedgekleed meisje (geen straatkindje) die voor me liep, zich omdraaide en zei, "Hello, money?" met haar handje omhoog. En soms is het moeilijk om dat niet als de essentie van Vietnam te zien, dat alles in relatie tot buitenlanders draait om hen zoveel mogelijk geld te doen weg/ uitgeven (een vrouw die me vandaag de weg wees met haar scooter, ongeveer 1 km, vroeg doodleuk 5 dollar, ik heb voor het eerst m'n eer (m'n gezicht) hier verloren, door te zeggen dat ik in mijn land mensen gratis de weg wijs, het is echt ongelooflijk, ik wilde haar 75 dollarcent geven en dat heb ik ook gedaan).

Ik heb inmiddels wel het boek Culture Shock Vietnam (een kopie met zelfs het originele prijskaartje van 12,50 dollar in de kaft gekopiejeerd) uit om het allemaal een beetje "te duiden", maar ben er nog niet uit ;).

Woensdag vlieg ik terug naar Nha Trang, om te kijken hoe het daar is en verder vakantie te vieren!

Hoe is het bij jullie? Komt binnenkort Mel Gibson's Holy Snuff Movie weer op tv? Ik ga hier in ieder geval wel even Jesus Christ Superstar youtuben!

P.S. Ondanks de wellicht soms wat negatieve toon hierboven, heb ik het hier wel weer erg naar m'n zin (de zon schijnt). De paar dagen in Saigon na Bob Dylan waren ook leuk. Een indrukwekkende stad, immens in omvang en gigantisch druk. Een dag achterop de moto naar wat dingen toe geweest om iets meet gevoel bij het geheel te krijgen en dat is tot op zekere hoogte gelukt. Op dag 2 in Saigon wilde ik onderbroeken gaan kopen, maar ben toen niet verder gekomen dan het eerste terras, waar een bekende van het Bob Dylan concert zat te drinken en ik aanschoof.

Oh ja, en hier staat een Phu Quoc filmpje van m'n fietstocht vandaag: http://www.youtube.com/watch?v=9qyjYytnSmc