Final days in the city of Angels

In vergelijking met Saigon is Bangkok bijna een oase van rust en sympathie. Ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik niet meer in Vietnam ben en hier de laatste dagen alles even op een rijtje kan zetten. In Vietnam heb ik de laatse week met Vi doorgebracht in Mui Ne en ook in Saigon. En laten we het er hier maar even op houden dat het zowel leuk als complex was. Voor het moment ben ik in ieder geval blij weer met mezelf te zijn.

Mui Ne is een vissersdorpje met een langgerekte strip van zo'n 10 km met resorts en guesthouses. Eigenlijk gewoon heel onhandig en het strand was verre van spectaculair, hoewel nog steeds heel behoorlijk.

De toeristische top atractie in Mui Ne zijn de rode duinen, die aan de sahara zouden moeten doen denken. Een sahara vol met plastic troep dan toch. Dit kan ook te maken hebben met het feit dat het afgelopen weekend feestweekend was. Op zaterdag werd de hereniging van Noord en Zuid Vietnam door de val van Saigon in '75 gevierd en zondag was het de dag van de arbeid. Naar mijn idee wordt met deze feestelijkheden niks substantieels gedaan, maar zijn het gewoon vrije dagen, die gevuld worden met vakantietripjes, waardoor de prijzen van hotels en bussen de lucht in gaan. Doordat de dagen in een weekend vielen werd de "holiday" doorgetrokken tot maandag en dinsdag.

Mui Ne was veruit de meest upscale plaats die ik in Vietnam gezien heb en qua sfeer en uitstraling ver verwijderd van de foutheid van Nha Trang. Dat maakt Mui Ne meteen ook wel een beetje saai. Zaterdag zeer upscale uitgegaan in een sjieke strandclub alwaar, zo denk ik, tout expat Saigon het vakantieweekend aan het vieren was.

Verder veel op en neer getoerd tussen Mui Ne en Phan Thiet op de brommer en afgelopen zondag een zeer lokale strandmiddag op het strand van Phan Thiet gehad. Het is werkelijk ongelooflijk, maar Vietnamezen moeten van chaos houden, want ook hier werd een volstrekte chaos gecreerd.

Je betaald entree voor een stoel met een tafel in een strandtent. Deze strandtent wordt vervolgens bevolkt door individueel opererende vis en schaaldierverkopers die je hun waren willen verkopen. Uiteraard bestaat er ook de mogelijkheid tot "Experience a relaxing ride on the back of an ostrich". Geen toeristische trekpleister in Vietnam is namelijk compleet zonder de mogelijkheid tot een tochtje op de rug van een struisvogel.

Op het strand rijden verder scooters tussen de mensen door, is er ook van alles te koop en kun je jetski-en of aan een parachute boven het water gesleept worden met een boot. De jetski's en boten varen, zoals dat in Duitsland heet, rucksichtlos tussen het badderend en spartelend publiek door, dus onbezorgd zwemmen is ook niet echt mogelijk. Al met al, een van de meest unieke strandervaringen ooit.

Maandag avond weer in Saigon aangekomen voor 2 dagen sfeer proeven. Saigon heeft bier nodig, is de conclusie. Anders is het er niet heel lang uit te houden. Maar het goede eten in Kim cafe hielp ook wel. Kim Cafe was me de vorige keer aangeraden door oude Engelse vriend Ian en zijn vrouw Sa. En nu bleek dat een Vietnam idol (dat leer je ook alleen dmv Vietnamees gezelschap) van 3 jaar geleden hier dagelijks komt lunchen, weet je natuurlijk dat het daar goed zit. Want, als Jamai ergens gaat eten, dan is het toch ook okay, of niet?

De zoektocht naar een karaoke DVD liep wederom op niets uit, dus dat is dan mijn doel voor de komende 5 dagen Bangkok. Ik ga ervan uit, dat dat moet lukken.

Ik heb veel zin in de komende dagen in deze geweldige stad, maar kijk er ook weer naar uit om naar Nederland terug te komen. Ik wil snel weer gaan werken, want ik blijk niet heel goed met de ledigheid om te kunnen gaan.

Wellicht update ik hier nog een keer, misschien ook niet.

Groet!

Ben