Het betere Thaise veldwerk

Hoe dingen soms snel kunnen gaan. Zo kwam ik vandaag ongeveer een maand geleden terug uit Thailand en zo ben ik er nu voor werk. Iets waarvan wellicht nog niet alle lezers op de hoogte zijn. Zowel voorafgaand, tijdens als na mijn lange vakantie heb ik gesproken met in8motion. Een bedrijf dat opgericht is door een groep zeer getalenteerde ;) directeuren van mijn eerste (echte) werkgever Censydiam. Voor hen ga ik vanaf deze maand werken op voornamelijk de Aziatische markt. Als alles volgens de nu opgestelde plannen verloopt houdt dat ook per september een verhuizing naar Thailand in. Dussss... als iemand nog voor een wat langere tijd een heel gezellig, behaaglijk en licht appartement in het ozo up-and-coming Bos en Lommer zoekt....

Afgelopen woensdag avond vloog ik naar Bangkok onder de bezielde vleugels van niemand minder dan "this is your co-co-piloot speaking" Joost de Wit. Een bijzonder toeval om tegelijkertijd aan een nieuw avontuur te beginnen. Joost als intercontinentale co-piloot en ik als.... ja wat eigenlijk... ik heb nog even geen visitekaartje. In eerste instantie was het het idee om de start over de zomer heen te trekken. Dan zie je "in onze wereld" vaak een wat rustigere periode. Dit gold echter niet voor Azië en het verzoek werd neergelegd of ik vanaf 30 mei zo ongeveer per direct kon beginnen. En nu zit ik dus 1,5 week in Thailand voor een project voor de Thaise divisie van een grote frisdrankfabrikant uit Atlanta. En zoals verwacht is het bijwonen van de duo interviews tot nu toe niets minder dan een feest.

Afgelopen woensdag hielp het co-co-pilootschap van Joost me aan een zitplaats in de Business Class. Dat werd eigenlijk meteen een soort zwelgen in luxe, waar ik me als "doe nou maar normaal"-Brabander eigenlijk heul ongemakkelijk bij voel. Gelukkig wordt de alcohol je zo opgedrongen dat je je steeds gemakkelijker gaat voelen en uiteindelijk zelfs praatjes gaat aanknopen met je op leeftijd zijnde buurvrouw die in haar rol als gepensioneerde, hautain maar hartelijke ex-stewardess ook een upgrade voor zichzelf verzorgd had. Zij bleek eveneens een schat aan (hopelijk wel wat eenzijdig gekleurde) informatie over leven in Thailand, wat zij al 5 jaar deed. Als stewardess (zijnde) was zij voor het land gevallen en had zij zich eveneens op een of ander ontwikkelingsproject gestort waar kansarme vrouwen en kinderen les kregen om textiele dingen te maken. Deze spullen verkocht zij vervolgens o.a. in Nederland en België. Na haar pensioen is zij in Thailand gaan wonen met man en dochter en als je wil kan je kamers bij haar huren: www.thailand-rooms-by-the-beach.com.

Haar sympathie voor Thailand is wel enigszins naar beneden bijgesteld, maar dat weerhoudt haar er verder niet van het leven ver boven het leven in Europa te verkiezen. Volgens haar is ook voor de Thai maar 1 ding belangrijk en dat is zoveel mogelijk geld zien te krijgen op een zo lui mogelijke manier. Dan is Vietnam volgens haar weer een stuk eerlijker, waar de geldzucht in ieder geval niet achter een façade van hoffelijkheid verborgen wordt. Vooralsnog vind ik die hoffelijke façade in ieder geval nog zeer prettig. Haar verhaal over oudere mannen die, als ze niet snel genoeg sterven om hun erfenis bij hun jonge Thaise vrouw achter te laten, "zelfmoord" plegen door "van het balkon te springen", verdient in ieder geval een verfilming.

Verder maakte deze, echt heel vriendelijke dame, haar leven spannend door via haar zowel communicatiewetenschap studerende alswel modellen werk verrichtende dochter contacten te onderhouden met de film en reclamewereld. Dit had dan weer recent geleid tot een figurantenrol van haar in The Hangover part II als (zijnde) de moeder van tandarts Stu. Wat is de wereld klein, aangezien die film natuurlijk net het laatste zetje was om mij richting Thailand over de streep te duwen.

Dussss... de vlucht vloog (haha) om.

In Bangkok zat en zit ik vanaf maandag weer in een erg gaaf apartement-achtig hotel in het moderne gedeelte van de stad. Tenfaces, heet het, en het is echt een aanrader, qua accommodatie. Het is net wat ver lopen naar de skytrain, maar ze hebben dan wel weer een gratis shuttle tuk-tuk service.

De eerste avond in Bangkok heb ik nog een paar uurtjes met Joost en een deel van z'n collega's in zijn hotelbar gezeten, die weer vlak bij het kantoor lag waar ik moest werken. De eerste dag volledig besteed aan duo interviews kijken en 's avonds redelijk op tijd naar bed, vanuit het idee dat ik slaap nodig had. Daar dacht mijn vertraagde jetlag (de eerste dag van aankomst was ik gewoon erg moe) anders over en vandaag zag ik het ongeveer 4 uur worden.

Na 2 duo interviews in de ochtend en de vroege middag gekeken te hebben, had ik nog even met Joost afgesproken en zijn we naar het Bangkok Art & Culture Centre gegaan. Omdat cultuur altijd goed is.

Nu zijn we vandaag met een hele delegatie naar Kohn Kaen gevlogen, om te kijken hoe "up-country" over alles gedacht wordt. Ik ben erg benieuwd. Hoop ook morgen op z'n minst nog iets van de stad hier te kunnen zien, want achter de spiegel is leuk, maar je komt natuurlijk ook niet elke dag in Kohn Kaen.

Een groet aan allen en hopelijk tot snel!

Ben