There's too much confusion

Zojuist na een afzakkertje teruggekeerd van het Bob Dylan concert hier in Saigon. In de nachtbus van Nha Trang naar Saigon kwam ik een oude Engelsman (Ian) tegen met zijn vrouw van mijn leeftijd die ook op en neer gingen voor ome Bob. Vandaag met hen en andere Engelsman en eega naar de RMIT campus in district 7 getaxied voor toch wel een erg mooi optreden.

We waren er ruim van te voren en het leek even helemaal niet druk te worden, maar uiteindelijk was het behoorlijk vol daar in de open lucht. Bij het ondergaan van de zon vlogen er bijna meer vleermuizen over het terrein dan dat er nog mensen waren en het voorprogramma was ook heel bijzonder gekozen. Een soort huisband met verschillende zangers en zangeressen, waaronder o.a. de winnares van Vietnam Idols 2010. Bier en eten was op Europees nivea duur en het publiek was overwegend niet Vietnamees.

Al rondlopend over het terrein kwam ik in een kort gesprek met een Amerikaan die het brilante plan had opgepakt om de poster die ie bij z'n t-shirt had gekregen te voorzien van een valse Bob Dylan handtekening en deze op e-bay te koop aan te bieden. Jullie zijn bij deze allemaal gewaarschuwd. Uit onverwachte hoek maakte ik vervolgens een ijzersterke grap tegen hem toen hij mij dacht een compliment te geven met :"Holland, that used to be a very important country". Oprecht geirriteerd over de verleden tijd van zijn constatering flapte ik eruit: "America as well". Daar schrok hij een beetje van, maar toen ik mijn Vietnamese glimlach erachter aan gooide ging het weer goed. Och.... een lach brengt je zoveel verder.

Dan Bob Dylan. Altijd even gokken welk nummer ie nu weer precies aan het zingen is, maar daarna heb je dan ook wat. Goei geluid en "his band" deed het uitstekend. Het leek er zelfs op, tijdens de momenten dat ie voor op het podium stond en er toch echt niet onderuit kon om ook even van onder z'n hoed het publiek in te kijken, dat ie het in de trpoische avond naar z'n zin had.

Een smet, was een ontzettende mongol die niet al te ver van waar wij stonden echt als ongedierte stond te joelen en te kruisen als ie geraden had welk nummer er gezongen werd. Die mongol had eigenlijk verwijderd moeten worden. Toen tijdens de laatse toegift de Vietnamese wederhelft van de vriend van Ian flauwviel zijn we vertrokken.

Vandaag is Saigon een nieuwe introductie op een bepaalde vorm van oplichting ontdekt. Binnen 10 minuten drie mensen die vanuit de insteek "Leuke pet heb je daar." een gesprekje met je aan willen knopen. Ik weet nu weer waarom het gisteren zo leuk was in de stad, ik was toen niet echt in de stad, maar in de Botanische tuin. Toch wil ik hier nog een paar dagen blijven om iets meer gevoel te ontwikkelen. Dan zal ik alleen wel uit het toeristengetto waar ik nu in zit weg moeten zien te komen. Daar denk ik nog even over na.

Ik had m'n camera niet bij me, maar foto's van het concert zullen als het goed is nog volgen.

Groet!