Oh Oh Vietno

Zeg eens, mis ik eigenlijk wat aan Oh Oh Tirol? Ik denk dat Hagenezen zich hier ook prima kunnen vermaken, aangezien bier hier bia is. Is niet moeilijk uit te spreken. het komt hier in ongekend goedkope variaties.

Een andere ontdekking die me hier ook goed aansluiting doet vinden is de Vietnamese koffiecultuur. Het toverwoord is ca phe da. Hier kwam ik toevallig achter toen ik dag 2 in Vietnam op een willekeurige terrasstoel (daarover later meer) ging zitten en om koffie (ca phe) vroeg. Ik kreeg een lijstje opgesomd en een daarvan was ca phe da. Die wilde ik. Blijkt continu voor plezier bij de mensen te zorgen als je dat besteld. Het is sterke, zoete Vietnamese ijskoffie. Soms krijg je het kant en klaar in een glas, vaak krijg je ook een aluminium koffiezettertje van waaruit je koffie langzaam in een glaasje drupt. Als het uitgedrupt is giet je het uit in je glas vol met ijs. Wanneer je het zo ver als mogelijk leeg gedronken hebt, giet je thee over het ijs om alles op te maken (thee kannetjes staan standaard op tafel of worden bij geleverd).

Vietnam heeft de fijnste terrasstoelen ter wereld. Een licht ijzeren frame met daarover (denk ik) latex banden gespannen. De stoelen staan laag bij de grond. zodat je op een heel natuurlijke manier een soort lounge positie in neemt, zonder dat het meteen "loungen" wordt. Er zijn hier langs de doorgaande wegen heel veel cafes, met een grote open ruimte met dit soort stoelen en ook hangmatten. Alcohol wordt er meestal nietgeschonken, alleen thee, koffie en fris.

Vandaag ben ik voor de laatste dag in Ben Tre geweest. Een klein stadje in de Mekong delta, waar het meer dan goed verblijven was. Een heel fijn hotel aan de rivier en twee dagen een fiets gehuurd en zelf de omgeving verkend, een dag een flinke roadtrip achterop de motor helmaal naar de monding van de delta in de Zuid Chinese zee, en de eerste middag een kort boottochtje naar de overkant van de rivier.

De eerste dag op de fiets vooral op de grote weg gebleven, wat eigenlijk niet heel prettig fietsen was. Aan het einde van de tocht nog een klein zijstraatje ingegaan om uiteindelijk bij een willekeurige woonkamer/cafe even wat te drinken. Daar werd ik meer dan hartelijk ontvangen door Tram, haar moeder en haar jongere zusje.

Het jongere zusje haalde haar Engelse lesboek te voorschijn om mee te gaan oefenen. Ik ben deze middag maar even afscheid gaan nemen. Er bleek nog een baby zusje te zijn en papa en oudere broer werken in Saigon als motortaxi chauffeur, waarschijnlijk 2 van de miljoen ofzo. Misschien kom ik ze vanaf morgen dan ook wel tegen. Hier kwam ik er ook achter dat zo'n kleinschalig cafe eigenlijk gewoon een soort open woonkamer is. Ieder verkocht drankje is wat extra geld, denk ik dan.

Vandaag de rivier direct grenzend aan de kade van het hotel overgestoken en daar op goed gelukt wat paden ingefietst. De omgeving van Ben Tre bestaat uit rijstvelden en (kokosnoot) plantages. Je hebt er snelwegen en provinciale wegen, waarop het behoorlijk druk met verkeer kan zijn. Dan heb je nog een heel netwerk van geasfalteerde paden, waarop verder niet zoveel te doen is. Deze worden dan weer door smalle zandpaadjes doorkruist. Die geasfalteerde paden zijn ideaal voor op de fiets.

Het boottochtje van dag 1 en de motortrip van dag 3heb ik met Liem gedaan. Een man die voor het hotel rondhangt om iedere dag weer iemand te vinden om 1 van z'n tourtjes mee te doen. Doet ie inmiddels al 10 jaar en hij sprak een klein woordje Engels, wat ook hielp. Volgens hem zijn de krokodillen in Vietnam uitgestorven door de Amerikaanse bombardementen en zijn persoonlijk leed was dat van een verdronken oudere broer en z'n familie toen ze rond 1980 uit Vietnam weg wilden vluchten naar Thailand. Misschien dat ie daarom een traan onder z'n linker oog had getattooeerd, maar dat durfde ik niet te vragen.

Op de motor wist hij zelf de weg ook niet altijd even goed, maar uiteindelijk was het een zeer uitgebreide tocht met afwisselend palm landschappen, rijstvelden, zoutwingebieden, mangrove en uiteindelijk de Zuid Chinese zee. Dit was verre van paradijselijk. Als je zou zeggen dat het de noordzee op een slechte dag was, zou je het ook geloven. Behalve dan de schelpen die er lagen, die waren zeer exotisch.

Het grappigste van de tocht was nog dat ik zelf op de foto "moest" met een Vietnamese meisje, onderweg bij een tempel. Dat had ik in ieder geval nog niet eerder meegemaakt.

Zoals gezegd, Ben Tre was heerlijk. Het hotel lag aan een heel rustig stukje van de rivier kade, maar achter de nieuw te bouwen brug begon een wat enerverender marktgedeelte.
Ik heb er maar direct een paar routines ingebouwd, zoals koffiedrinken bij het kleine bioscoopje (alleen Vietnamese films helaas) en naar de grote supermarkt gaan. Het is heel gaaf om in de paar dagen dat je ergens bent op een aantal vaste punten terug te komen. De mensen kennen je dan natuurlijk nog en waarderen het heel erg dat je weer komt. Eerst had ik altijd het idee dat ik telkens maar weer ergens anders moest gaan eten of drinken voor de afwisseling. Het blijkt veel leuker te zijn om (als het ergens bevalt) dit gewoon te laten blijken en terug te gaan.

Ben Tre zelf is pas sinds 2009 door een brug met het vaste land verbonden. Zo lekker ontspannen hier dat ik de stap naar Saigon een dagje heb uitgesteld, maar morgen dan toch naar die grote stad (10.000.000 inwoners en dan ik nog).

Heel benieuwd (en ben net afgekickt van Phnom Penh, maar heb helaas niemand om me door Saigon rond te leiden)