Uittocht uit de Heart of Darkness

In 1965 Vietnam seemed like just another foreign war,
but it wasn't.

It was different in many ways, as so were those that did the fighting.
In World War II the average age of the combat soldier was 26...

In Vietnam he was 19.
In inininininin Vietnam he was 19.

Daar zijn we dan dus nu. Net over de grens in het op eerste gezicht uiterst aimabele stadje Chao Doc. Verder valt er van mijn kant eigenlijk over Vietnam nog weinig te zeggen, dus ik ga vooral kijken of en wat ik nog over Phnom Penh wil vertellen.

Aangezien het carnaval was had ik totaal geen excuus of verantwoording nodig voor een gelijksoortige alcoholconsumptie. Het startpunt lag alleen wel wat later op de dag als de zon over haar grootste hitte heen was.

Zoals al een beetje verteld in het vorige bericht is het nachtleven van Phnom Penh als in een film. Bevolkt door westerse "drop outs" en Cambodiaanse dames (en vast ook heren) van de nacht.

De meest bijzondere aanvulling op de plekken van vrijdag en zaterdagnacht was met name "The Rock" een zeer upscale Khmer discotheek waar alle vormen van plezier door elkaar heen lopen. De plaats bestaat uit een grote open space waar het zo donker is dat je ogen er aan moeten wennen en de menukaart met een zaklamp getoond moet worden.

Op het podium worden verschillende vormen van Cambodjaanse muziek gespeeld. Het publiek leeft zich uit met traditionel Khmer dans (ritmisch rustig rondjes lopen, terwijl de handen boven elkaar golfbewegingen maken), maar ook met tango en wat vrijere vormen van beweging.

We zitten er met 4 mannen dus binnen geen tijd komt een dame van "The Rock" naar ons toe met de vraag: "You like beautiful lady to sit with you?" Snel daarna worden er vier dames geintroduceerd en kan iedereen er een uit kiezen "to sit with you". Vervolgens worden de drankjes gebracht (bier) en worden de flesjes verdeeld over 8 (ipv 4) galzen gevuld met ijs, waardoor de drankjes sneller opgaan. De dames nemen ook het initiatief tot het uitbrengen van een toast, waardoor op een slimme manier het besteltempo wordt opgevoerd. Hapjes verpakt in plastic worden op tafel gezet en op het moment dat deze opengaan (prijs ervan is niet bekend) komt het op de rekening.

Al met al koste een klein uurtje "Rock" met 2 drankjes pp 50 dollar. Ongegekend veel voor Cambodiaanse begrippen. Dit is duidelijk een plek voor rijke Cambodjanen, want de gehele enourage is niet heel vanzelfsprekend voor westeners. Een mooie ervaring voor een keer. Vooral het moment dat de "nice ladies to sit with us" van kleding gingen veranderen. Ze werden gepresenteerd in een soort sjieke avondjurken, maar dat werd (wellicht omdat wij ook redelijk casual waren) voor wat gemakkelijkers veranderd.

De Martini pub daarna (was toch min of meer in de buurt) was vervolgens weer wat meer down to earth. De dwerg zat nog steeds op dezelfde plek bij de ingang en het schouwspel van verdwaalde en juist de plek gevonden hebbende westerlingen overtrof bijna de eerste avond. Hoogtepunt was nu een soort Jan Siebelink die met een net wat vollere bos grijs haar voor de spiegel van de kleine dansvloer aan het dansen was.

Tussen de nachten door heb ik dan de bezienswaardigheden van Phnom Penh aangedaan, zoals daar zijn het Royal Palace en de Russische Markt (waar geen Kalashnikovs meer te koop zijn).

De stad is vrij ranzig en hectisch, maar de charme van de mensen maakt het helemaal goed. De wetteloosheid en Lassez faire attitude is op alle fronten voelbaar. Het is ieder voor zich op een manier die voor hem of haar het best past of waar men door omstandigheden is ingerold. Ik heb het gevoel dat ik zeker nog terug moet!

In Vietnam is het eerste wat opvalt dat ik geen toestemming heb om Facebook op te gaan. De receptioniste gaf me een omzeilmogelijkheid, maar mijn mini HP gaf aan dat programma Mallware bevat dus dat heb ik maar niet geinstalleerd.

Morgen, als het goed is, een dagje rust en dan verder de Mekong Delta in.

Hoe is het bij jullie?

Groet!