De mogelijkheid van een eiland

Wanneer de mogelijkheid van een eiland zich voordoet kun je die natuurlijk niet zonder schuldgevoel laten liggen. Hierdoor voelde ik de verplichting om vanuit Kampot via de vervallen, maar een wederopbouw ondergaande badplaats Kep sur mer, de korte oversteek naar Rabbit Island te maken.

De laatste dag in Kampot was ik al naar Kep gefietst. Een tocht die op het randje van te ver is (enkel ongeveer 25 km, maar vooral door de hitte 's middags terug toch wat zwaar). Kep was ooit een badplaats voor de Franse elite. Deze is in verval geraakt, maar ondergaat momenteel op grote schaal een redevelopment (zoals heel veel plekken in Cambodja). Wel een bijzondere plek, met een grote nadruk op krab verkoop en krab restaurants.

Maandag ochtend de hele tocht naar Kep achterop de motor gedaan. Een "open ticket" Rabbit Island (Koh Nijn) gekocht bij een reisbureatje en op de een of andere manier is m'n ticket geen een keer hecheckt. Niet door de motorrijder, niet door de bootmannen, niet bij aankomst op het eiland en niet bij terugkeer. Op het eiland worden voor 7 dollar bungalowtjes van riet verhuurd met een gekoppelde betonnen bak met daarin een toilet en grote ton water (om te douchen en toilet door te spoelen). Het eiland was verre van hip, dus het aantal irritante mensen was behoorlijk beperkt. De 2 geplande nachten, werden er 3 en het hadden er zomaar meer kunnen worden als de druk van het visum (verloopt 11 maart) en de druk van het verdere verloop van de vakantie niet zo groot was (Vietnam schreeuwt).

Het enige wat de rust verstoorde waren John Lennon en Yoko Ono en hun perikelen in de jaren '70. De biografie "The lives of John Lennon" is nu bijna uit (gestelde doel voor Rabbit Island net niet gehaald). Aangekomen op het eiland begin je toch eerst met een verkenning (als echte Robinson ;)) Het eiland kon (op je gemak) in 1,5 a 2 uur rondom gelopen worden. Dan heb je meteen alles gezien en kun je focussen op rust. Op dag 1 afwisselend in m'n hangmat gelegen, gezwommen en gelezen. Op dag 2 hetzelfde, aangevulde met een Thaise massage op het strand. Het heeft ergens iets obsceens om zo'n kleine Cambodiaanse op een bed aan het strand over je heen te laten lopen en je in verschillende bot krakende houtgrepen te laten nemen. Gelukkig is het hier de normaalste zaak van de wereld. Hoewel een kraak, waarbij ik met haar voeten op m'n onderrug met m'n armen achterstevoren opgelicht werd volgens mij wel door net aangekomen andere toeristen op de foto is gezet. Maar goed, m'n spieren zijn nog steeds spanningsloos, dus het heeft wel gewerkt.

Het vertrek vanochtend was in lijn der verwachtingen. Hoewel ik eigenlijk wist dat het niet handig zou zijn om al m'n kosten bij het guesthouse (eten, drinken en huisvesting) op te laten schrijven en dan in een keer te betalen heb ik dat toch gedaan. Dit hield een half uur chaos in tot dat m'n boot vertrok, maar ik geloof dat het allemaal wel redelijk in de buurt van de gemaakt kosten zat.

Vandaag aangekomen in Phnom Penh, voor de laatste stop voor Vietnam. Zojuist op zoek naar een klein flesje whiskey geconfronteerd met een grote fles voor slechts een dollar. Hier begin ik denk ik toch maar niet aan.