Een vleugje decadentie

Een kleine update met wat plaatjes van de omgeving hier. Donderdag einde dag na een hele dag in de bus gezeten te hebben in Kampot gearriveerd. Een eerste proeve van Phnom Phen gehad doordat ik daar een uur overstap tijd had. Meteen opgelicht door een kranteverkoopster die van de 3000 Riel heel netjes 8000 Riel had gemaakt. Daar trap je natuurlijk ook maar een keer in. En dan trap je de volgende keer weer ergens anders in. Zolang je er geen honderden euros aan onderdoor gaat is het probleem nog niet zo groot.

Pursat, de vorige plek was een mooie 2 daagse tussenstop, met weer een paar kleine zelfgecreeerde fietstochtjes op en neer de rivier, een wat overprijsde bamboetreinrit (maar hij ging wel hard) en de tocht naar het drijvend dorp wat ook al in het vorige bericht stond.

Het mooie aan het stadje Pursat zelf was, dat zo gewoon is gebleven. Net als ik eigenlijk. Zoals alle steden van enige betekenis hier lag ook Pursat aan een rivier en een van de leuke dingen hier was dat in het midden een artificieel betonnen eiland in de vorm van een groot schip was aangelegd. Hierop aan beide zijden twee kleine tempels en het geheel kwam vanaf een uur of 4, als de zon ging liggen tot leven als een plek voor "ons soort mensen". De wat meer gegoede Cambodjaan ging hier dan recreeren.

Een potje badminton, een soort voetbal met een staafje en, wat ook in Battambang ieder avond raak was: Bewegen Op Muziek. Aan beide zijden van het eiland werd een soundsystem neergezet, waar na een rustige start voor de vrije expressie gekozen werd op een scala aan J-, K-, en C-pop. Heel gezellig en gemoedelijk allemaal. Leunend over de ballustrade terwijl de muziek de afkoelende avondlucht vult. Een eenzame waterbuffel waadt in de rivier. Een mediterend mongooltje bereidt zich voor op de vrije expressie. Echt een plezier om daar rond te mogen hangen.

Hier in Kampot is het trouwens ook fantastisch. Een mooi, licht vervallen stadje aan een rivier tussen de heuvels, met ieder avond de meest geweldige zonsondergangen. Op een leuke manier toeristisch met veel restaurants aan de waterkant zonder dat het opdringerig of druk wordt. Spannend is het allemaal niet maar wel heel ontspannen. Voor niet te veel geld, lekker eten en drinken zorgt voor een klein beetje decadentie.

Op dag een weer op de fiets het land in gegaan, naar de dierentuin en het platteland op. Daar o.a. zoutwingebieden gezien en op het punt dat ik wilde omdraaien (echte routes zijn er niet, dus op een gegeven moment draai ik dan maar gewoon om) kwam er een oude man, met een fascinerend gebit, gekleed in een doek naar me toe met de vraag of ik Frans sprak. En dan is het wel jammer dat het daar bij mij een beetje aan schort. Ik kwam niet veel verder, dan dat ik het erg warm had en au revoir enzo.

Wat betreft drank wissel ik inmiddels Angkor bier met Whiskey soda af. Dit een beetje als tegenwicht tegen het gegeven dat alles hier extreem zoet is. In al het eten wordt ongeveer een kop suiker verwerkt, waardoor eigenlijk alles een beetje dezelfde zoete smaak heeft. Daarom is het ook wel fijn om hier in Kampot ook weer wat afwisseling in de eetscene te hebben. Suiker verveeld een beetje snel. Wellicht doordat in de jaren 70 de gehele culturele en intellectuele elite zowat uitgemoord is, is misschien de verfijning hier een beetje verdwenen. Ik roep maar wat.

Verder ben ik veel alleen en verveelt me dat gek genoeg geen seconde. Vandaag een georganiseerde trip de berg op naar een vervallen Frans hotel uit de jaren 20 en dat was dan wel weer even gezellig voor een dag, maar ik had nou niet het idee om op zo'n manier te gaan socializen dat ik er vrienden aan over zou houden om mee naar Rabbit Island te gaan. De sunset cruise was een mooi afsluiting.

Goed, ik denk dat deze tropennacht mij verder niet veel meer dan een vroege nachtrust gaat brengen. Maar wie weet wat er gebeurt als ik zodirect wellicht nog heel even de Wunder Bar ga betreden.

Groet!