The horror... the horror

En zo zit je met je halve liter waterflesje gevuld met authentiek lokaal gestookte rijstwijn voor een kleine 40 dollarcent toch maar even een berichtje te tikken alvorens naar de Sky Disco te gaan.

Cambodja is een land voor als je van goede doelen houdt. Afgelopen donderdag zat ik per toeval aan een tafel vol verschillende vrijwilligers van en via allerlei organisaties die al dan niet goed bedoeld van alles aan het doen zijn hier. Zoals Amelie filmavondjes organiseren in het restaurant tegenover mijn hotel. Dat was allemaal nog best gezellig en gelukkig kon ik de aandacht afleiden van mijn per ongeluk eruit geflapte "zal ik mijn doorlopende salaris dan maar integraal aan jullie doneren?" Daar had men namelijk wel oren naar. Maar ik heb besloten vooral via financiele injecties in de lokale economie dit land vooruit te helpen.

Vrijdag op zoek naar een fiets, omdat dat wel zo makkelijk voortbeweegt. Battambang en omstreken laat zich tot op heden prima per fiets ontdekken. En als de weg te slecht wordt draai ik om.

Met de fietsorganisatie Soksabike vandaag ook een rijstgeorienteerde tour gedaan langs een aantal familie bedrijfjes in de dorpen om Battambang heen. Eerst gezien hoe rijstpapier gemaakt wordt om verse loempia's mee te maken. Daarna, de genoemde rijstwijnstokerij, waarvan het aansturende echtpaar eveneens voor bruiloften en partijen in te huren was. Tegen een klein bedrag extra bedrag wordt de wijn eveneens in grote jerrycans verstrekt. een van de werknemers zag eruit alsof ie op z'n minst al duzend keer in de ketel was gevallen, zo bezopen was z'n gezicht. Na een uitstapje richting fermenterende vissen (waardoor een pasta ontstaat die in gerechten gebruikt wordt) en een fruithapje kwamen we bij het rijstcakegezin. Vooral mooi om te zien hoe oma van 86 nog steeds bezig was met het hele proces van rijstcakejes in holle bamboe stengels maken (er ligt er nu een in mijn niet aangesloten koelkast, maar ik vrees dat ik er niet meer van ga snoepen)

Tot slot een dramatisch hoogtepunt van de fietstocht bij een eerste toelichting op het drama dat zich in de 2de helft van de jaren 70 in Cambodja heeft afgespeeld, de genocide van de Khmer Rouge onder de bevolking. Bij een herdenkingsplek gevuld met beenderen van mensen werd een toelichting gegeven. Erover lezen (wat ik eerlijk gezegd nog niet veel had gedaan) is toch anders dan om het zo te horen en letterlijk bij de skeletten van de slachtoffers te staan.

De rode Khmer wilde in Cambodja een extreme vorm van agrarisch communisme invoeren (met hulp van China) wat betekende dat letterlijk alle steden ontruimt werden en iedereen "in het veld" moest gaan werken. Alle mensen met enige vorm van opleiding werden zowiezo vermoord en verder werd onder de mensen een vorm van terreur uitgevoerd (om mensen middels angst te onderdrukken) waarbij het nazisme bijna bleek afsteekt. Mensen werden opengesneden met palmbladeren, babies werden op stokken gespiest, vrouwen verkracht, handen werden doorboord om mensen met elkaar te verbinden om ze naar een executieplek te brengen en er werd zelfs kanibalisme bedreven (aan de rood doorlopen ogen van de Rode Khmer kon je zien of ze mensenlever hadden gegeten).

Het bovenstaande stond in steengravures uitgebeeld op de stupa waarin zich de beenderen van de slachtoffers bevonden. Deze stupa was een donatie van een aantal landen en de gids vertelde dat het nodig was om de botten zo te verzamelen om de geesten van de slachtoffers rust te geven. De mensen uit de omgeving durfden namelijk de velden (de 'killing fields' ) waarin de botten van de slachtoffers verspreid waren (rijstvelden), niet meer in vanwege het gehuil van de geesten. Nadat ze in de stupa verzameld zijn is het gehuil opgehouden.

Het is onvoorstelbaar dat dit hier zo kort geleden (tussen '75 en '79) heeft plaatsgevonden. De meeste mensen hebben dit dus op de een of andere manier meegemaakt. Ook de restauranteigenaar van vanavond begon er spontaan over te vertellen. Misschien omdat ze weten dat toeristen hier interesse in hebben. Ik weet het niet.

Al met al erg aangrijpend en ik ben heel benieuwd naar het museum in de hoofdstad om nog meer te weten te komen.

Goed... nog even kijken hoe de handgestookte rijstwijn valt en dan evenn kijken hoe Cambodja naar de disco gaat. De grootste disco van de stad is geheel toevallig bij mijn hotel om de hoek.