Come enjoy!

De afgelopen week in Nha Trang vooral weer veel genoten van het lekkere weer, de zee en de "nieuwe vrienden" uit de Red Sun bar. Dankzij lokale vriendin Vi een flinke verdiepingsslag op de cultuur van Vietnamese twintigers gemaakt, met moto uitstapjes, karaokesessies late night noodle soups en dergelijke.

Verder via oude Bob Dylan vriend Ian een verdere inkijk in het leven van de buitenlandse gemeenschap in Nha Trang gekregen en dat is grappig voor even, maar dat is behoorlijk troosteloos. "A lot of them, are drinking themselves to death." zegt Ian dan, terwijl hij zelf, althans zo lijkt het, ongeveer hetzelfde aan het doen is.

Er loopt hier een volstrekte zot uit Kerkrade rond die iedere gelegenheid aangrijpt om z'n levensverhaal uit de doeken te doen in een onverstaanbaar Limburgs gelal. Iets met 7,5 euro ton boete voor belastingfraude en toen maar naar Vietnam gegaan. Dan nog een kale, dunne Engelsman, Paul, die zijn slanke postuur verklaart doordat ie niet eet.

Paul gaf de interessante onthulling dat de gehandicapte zwerver in Nha Trang geen oorlogsslachtoffer is, zoals geclaimd, maar een dynamite fishing victim. Dat geeft toch een heel ander perspectief.

Dan heb je nog Mel, die was ook bij Bob Dylan. Hij (hij wel) werkt in Saigon en reist ieder weekend op en neer met de nachtbus om op zaterdag o.a. te gaan karaoke-en in de Paradise Pub. Ik heb nog niet vaak een late veertiger zo enthousiast School's Out horen en zien zingen. Een prominente foto van hem prijkt in het midden boven de uitgang, waarop hij met z'n broek op z'n enkels de microfoon ter hand neemt. Met lichte trots wijst zijn Vietnamese vrouw me op die foto. Zelf heb ik een aantal keren de volle 100 puntent gescoord, o.a. met Paranoid en California Dreaming.

De Paradise pub had heel even m'n hart gestolen, met z'n enthousiast meedansende en zingende barmeisjes, maar die sfeer was op dag 3 (van mijn kant) op eens om te snijden. Een dame, toevallig ook de vriendin van kale, dunne, Engelsman Paul, had nog geld te goed van de baas, wat hij haar weigerde te geven. Het bleek achteraf om 100.000 dong, 5 dollar te gaan. Aan het eind smeet ze de karaoke microfoon door de zaak en rende ze naar buiten. Ze werkt er inmiddels niet meer en er is sindsien in die bar niets te doen geweest.

Dan de Red Sun bar, daar is eigenlijk ook nooit wat te doen en toch zit ik er de hele avond. Een beetje poolen, een beetje drinken en een beetje buurten. Het wordt er meestal toch wel gezellig. Doorgedraaide Kerkradenaar zei dat deze bar het afgelopen jaar erg achteruit is geraakt doordat de fut uit de eigenaar en eigenaresse zijn geraakt, volgens hem door het heroine gebruik van de baas. Nou weet ik niet of ik dat moet geloven, maar ik heb wel aan den lijve ondervonden dat negatieve energie van de eigenaars van een kroeg een grote invloed hebben op het geheel.

Afgelopen 2 dagen waren baas en bazin elders, waardoor het personeel de kroeg voor zichzelf had. Dit hield eigenlijk in dat iedereen een beetje aan het poolen was en dat er wat minder extreem hun best werd gedaan om mensen naar binnen te sleuren. Vi, die binnensmond regelmatig "Go away, customers" momplede, maakte de sfeer compleet. Uiteindelijk werd het drukker dan ooit. Benieuwd wat er vanavond gebeurd, als baas en bazin er weer zijn.

Een mooi fenomeen van Nha Trang is ook de terraspolitie. Als je een cafe of restaurant met binnenruimte hebt, mag je eigenlijk geen terras hebben. Dus rijdt er een truck rond die tafels en stoelen inlaat, als ze te ver van de binnenruimte af staan. Voor 10 dollar kan een cafe dan het meubilair weer terug kopen.

Al met al, interessant om hier een tijdje rond te hangen en overdag doe ik veel leuke dingen met Vi en vrienden en vriendinnen van haar die ook 's avonds werken. Zondag met een hele groep naar een waterval in de buurt geweest en afgesloten met een uitbundige non alcoholische karaoke sessie. Vandaag naar Doc Let, een strand 43 km ten noorden van Nha Trang, afgesloten met een pool sessie met Boney M op de achtergrond. Komt goed tot z'n recht in Vietnam.

Doordat mooi en afschuwelijk hier in Nha Trang heel dicht bij elkaar liggen wisselt mijn gevoel over de plek met het uur. Tegen het einde van de dag wordt het hier erg mooi in en rondom Nha Trang, met een weg die langs de kust golft, met aan de ene kant de vissersboten in de azuurblauwe zee en aan de andere kant de groene heuvels.

Net buiten het toeristisch centrum igt aan de rivier een serie seafoot restaurants waar we eergisteren nog levende garnalen kregen om in de hot pot te gooien. En dat zijn dan toch mooie dingen!

Vrijdag gaan we verder naar Mui Ne, omdat verandering van badplaats doet eten, vervolgens maandag weer naar Saigon, vanwaar ik donderdag ochtend naar Bangkok vlieg voor de afronding van de trip.

Een groet!

Ben

PS. Oh ja, "Come Enjoy", kan natuurlijk naar vanalles verwijzen. Dit roept een vrouw van een bar waar ik de naam even van kwijt ben naar iedere (mannelijke) voorbijganger. Dit maakte gisteren extra indruk door de laveloze toerist met z'n hoofd in z'n nek naast haar. Vandaar, dusssss.... Come Enjoy!