Het jaar van het konijn

Je merkt hier aan alles dat het jaar van het konijn vorige week is aangebroken. Dat wil zeggen, als je er oog voor hebt. Ik merkte het vooral rondom mijn nu al favoriete winkelcentrum Siam Paragon, waar 2 grote konijnen bij de toegang de wacht houden.

De afgelopen dagen (het voelt of ik al weken in guesthouse Bluefin zit) ben ik erg opgeschoten in "The Lives of John Lennon". Bluefin ligt in een brave buurt van Bangkok, die in niets doet denken aan de opnames van Emanuelle 2 die ook voor een groot deel in deze stad plaatsvonden.

Wellicht dat ik nu wat minder snel in John Lennon's leven op zal schieten, want sinds vandaag heb ik een mini HP. Een netbook, aangeschaft in mijn, nu al favoriete, winkelcentrum, Siam Paragon. Toen ik de konijnen zag wist ik dat het hier moest gaan gebeuren.

Vanacht was de eerste nacht dat ik niet om 15.30 wakker werd, om vervolgens weer om 7.30 verder te gaan slapen. Ik ga er van uit dat ik door de jet lag heen ben.

Ik begeef me op een zoveel mogelijk ontspannen manier door de stad. Gisteren eerst richting het grootste Teak houten paleis ter wereld en vandaag naar de jodelahoehoe Efteling-esque bouwwerken van het Grand Palace en Wat Po. Dit wissel ik af met bezoeken aan de Airco hemel van Siam Paragon. Gisteren voor een orientatie, vandaag voor een aanschaf.

Wat is het heerlijk om de tijd te hebben! Normaal zou ik in een relatief goedkoop land als dit snelle taxi oplossingen kiezen om door de stad heen te gaan, maar dankzij de zeeen van tijd die ik lijk te hebben exploreer ik de verschillende vormen van openbaar vervoer: bus, skytrain en waterbus tot nu toe. En af en toe een flinke wandeling, die in deze hitte toch al snel redelijk beklemmend wordt.

Wat wel fijn is, is dat het nu de relatief koelste en droogste maanden hier zijn. Ik kende Bangkok eigenlijk alleen onder een dik, nattig wolkendek, maar een stralend blauwe lucht geeft toch op z'n eigen manier iets van frisheid aan de stad.

In het toeristisch centrum, rondom het Grand Palace en Wat Po bleken de oplichters nog steeds hetzelfde te doen, zeggen dat dingen dicht zijn en vervolgens proberen je met hen naar andere dingen toe te nemen, waaronder met name winkels. Hoe weinig inventief! Het staat inmiddels uitgebreid in de reisgidsen, dat dit een truc tot shoppingtrips op commissiebasis is, maar het zal toch nog wel werken.

De drukte rond de trekpleisters werkten vandaag even afschrikwekkend, maar de pracht van het aanbod niveleerde de horreur van de rest der mensheid.

Vandaag ook een Engesltalige krant gekocht om me een beetje op de hoogte te stellen van de problemen en oorlogsachtige situatie bij de grens met Cambodia. Dit omdat ik daar overmorgen overheen wil gaan. Ik ga morgen maar even bij de tourist info checken of dit mogelijk is. En hoe vaak heb je nou eigenlijk de kans om in een oorlogsgebied te zijn?

In diezelfde de krant, The Nation, las ik dat de Thaise regiseur, Sivaro Kongsakul, de Tiger Award voor beste film in Rotterdam heeft gewonnen. De directeur van het office voor contemporary art en culture hier, noemt het een eer, die op gelijke voet staat met de Goude Palm in Cannes. Kijk! Wat nou Cannes?!? Rotterdamdan!!!

Bangkok. Wat een genot hier. Ik eet al 4 dagen het lekkerste eten ter wereld voor prijzen die zweven tussen een euro en vijf euro. Afhankelijk van de hoeveelheid. De klamme hitte begint te wennen en de ultieme mix van hypermodern en ouderwets vervlogen begint steeds meer te plezieren. Ik kan al niet meer wachten om morgenochtend weer op de waterbus te gaan wachten om de stad verder te verkennen!

Ik plak er nog wat foto's bij en ook bij het vorige bericht heb ik inmiddels wat geplaatsts. Vooral de trend voor hondenbezitters in 2012 deed mij met m'n ogen knipperen!

Groet!


PS: Heel fijn hier is dat Karaoke bars een veel openere sfeer hebben dan in Japan of Korea. Toch durfde ik de stap tot een lied zojuist nog niet te wagen. De galmende Thai lieten in ieder geval wel zien, dat je je hier nergens voor hoeft te schamen. Ook in een simpele, kuise karaoke bar vervagen de grenzen tussen mannen en vrouwen. Denk je aan de stem te horen dat een bejaarde vrouw het podium op gaat, blijkt het een vent van rond de vijftig te zijn die wulps z'n liedjes gaat zingen. M'n bierglas, lekker met ijsblokjes, werd continu bijgeschonken door de verschillende werknemers. Voor het eerst ook een manwijf gezien hier (ten minste, dat denk ik), ipv de meer gebruikelijke ladyboys.