Zere voeten

Vandaag pak ik het eens helemaal anders aan. Ik schrijf voor ik eet. Wie weet wat het oplevert. Wederom vanuit een heerlijke relaxte internet cabine, die toch niet porno is. Gewoon heel erg op comfort gericht. Ik pak er tegnwoordig ook maar een gratis drankje bij, want het kost allemaal weer genoeg knaken.

Dus. Zere voeten, die heb ik van het rondwandelen gedurende 2 dagen door Kanazawa. Ik was eigenlijk van plan om ook een dagtrip vanuit hier naar ergens anders te gaan maken (lekker vaag, doet er verder ook niet toe). Dat is er verder niet van gekomen omdat er hier genoeg te doen was en het erg veel onrust zou geven om dat allemaal in 1 maandag en een zondag namiddag te proppen.

Kanazawa is een leuke, redelijk touristische stad, met als grote trekpleister de tuin Kenrokuen & bijbehorend kasteel. Verder heeft de stad een paar kleine gedeeltes die bewaard, gerestaureerd en/of geconserveerd zijn uit het verleden, o.a. een paar Geisha wijken.

Hoogtepunt was echter van een wat modernere aard en een van de redenen dat ik ook in de stad ben gebeleven (want maandag dicht enzo), zijnde het 21st century museum of contemporary art. Pas een paar jaar open en nu al een tentoonstelling van de Antwerpenaar Jan Fabre ;). Ik had er nog nooit van gehoord, maar soms moet je wat verder weg om het nabije te waarderen. Meneer doet van alles, beelden, schilderen, hele kamers inrichten met kruisen, slierten van insecten, schedels met parkieten in hun mond en dat soort dingen.

Een gaaf aspect van dit museum is het gebouw zelf, een grote cirkelvorm met veel glas waardoor er een heel open gevoel ontstaat. Verder 2 zeer indrukwekkende kunstwerken die meer onderdeel van het gebouw waren. Een donkere kamer met een betonnen schuine want met daarin een donkere ovaal. Beetje moeilijk te omschrijven, maar het ovaal lijkt op een gat, waardoor er een bijzonder duizelingwekkend optisch effect ontstaat. Maar het mooiste was een zwembad, midden op de binnenplaats van het gebouw van de kunstenaar Leandro Erlich (een Argentijn geloof ik). Het zwembad bestaat maar uit 10 cm water op een glasplaat waar je ook (via de kelder van het gebouw) onder kunt gaan staan. Geeft ook een erg bijzonder effect.

Verder vandaag naar de zogenaamde Ninja tempel gegaan, met de grootste onthulling aan het einde, dat de tempel niks met Ninja`s te maken had. Het klinkt natuurlijk wel lekker en je denkt meteen, "daar moet ik naartoe". Toch wel bijzonder hoor, de bijnaam is er natuurlijk niet voor niets. De tempel heeft geheime verdiepingen, doorgangen, valkuilen en een (kleine, 4 tatami matten) harakiri/seppuku ruimte. Alles om vijanden te slim af te zijn en als dat niet lukt, een zwaard in je buik te steken.

Gisteren in de ochtend vooral met m`n was bezig geweest en in de middag naar het kasteel en de grootste geisha wijk van Kanazawa (nog steeds maar een paar straatjes). Na die wijk bezichtigd te hebben een berg opgeklommen om de stad beter te kunnen bekijken, vervolgens een heel klein beetje verdwaald, maar wel een mooi route terug gewandeld door van die typische straatjes ;).

Deze middag ook nog wel een kleine, bijzondere eetervaring gehad. Ik liep een willekeurig klein restaurant binnen (ze hadden wel nep eten in de etalage staan, dus ik wist wat er ongeveer te verwachten was) maar de kaart had dan weer geen plaatjes. Toen heb ik maar blind iets aangewezen en kreeg ik uiteindelijk bami met een ei en krokant vlees met curry (Gewurz). Het hoeft allemaal niet zo verfijnd te zijn als mensen wel eens denken.

Zodirect veilig naar een restaurant wat afgelopen zondag heel goed bevallen was, met plaatjes en Engelse teksten. Je moet er van profiteren als het kan, want ik was stiekum toch weer een beetje vergeten hoe moeizaam het qua taal gaat. Ik had zelf ook wellicht iets beter Japans moeten kunnen spreken, maar het blijft gewoon niet hangen en ik spreek het toch vaak onverstaanbaar uit. Hoewel een klein succesje ook zondag avond is geboekt met het vragen waar de wc was. Maar daar blijft het dan ook bij.

Morgen een dikke 5 uur treinen naar Matsumoto. Heb de afgelopen dagen nog veel getwijfeld over bestemming 2 en ook hoe daar te komen. Een optie was een heel dure Alpine trip met bussen, treinen en kabelbanen dwars over de Japanse Alpen heen. Heel gaaf waarschijnlijk, maar niet gecoverd door m`n railpass (en erg duur 10.000 Yen, tussen de 80 en 100 euro) en ook heel onhandig met veel bagage. Dus nu toch maar met een lange omweg naar Matsumoto. Gelukkig zijn de treinen hier verre van een straf.

Een groet!

Ben

Oh ja, en wat ook heel gaaf is geweest was een bezoek aan het phonograaf museum, tijdens het draaien van m`n was. Een geweldige verzameling oude voorlopers van de platenspelers. Ik kwam juist op het goede moment voor een demonstratie. Er werden oude 75 toeren platen gedraaid en dat was erg mooi om uit die oude apparaten te horen komen. Een reis terug in de tijd.