Terug in de freakshow

Deze middag aangekomen in Kyoto. Het culturele hart van Japan, zogezegd. Dat zal ik dan de komende vier dagen moeten gaan uitzoeken, want ik kom er nu vooral achter dat Hiroshima en Nagasaki "provinciestadjes" zijn. Ik zit in het moderne gedeelte en het doet qua uiterlijk vertoon van de mensen niet onder voor Tokyo (of wat ik daar tenminste in die korte tijd van heb meegekregen).

Vandaag zowat de hele dag gereisd en in Kyoto ging het nadat ik uit de bus ben gestapt net wat minder voorspoedig dan gewent. Het hotel naar keuze wilde me maar 1 nacht hebben en na twee keer doorverwezen te worden heb ik nu ook voor de komende vier nachten een hotel gevonden. Toen moest er geld gezocht worden. En dat viel ook niet mee, maar na zowat het hele shopping district doorkruist te hebben, kan ik weer effe vooruit. Eigenlijk niks aan de hand trouwens.

Afgelopen zondag was ik de laatste dag in Nagasaki. Het herinneringsmuseum aan de atoombom was indrukwekkender dan in Hiroshima. Dit vooral door het vele beeldmateriaal van (slachtoffers) na de bom. Verder een vreemde tempel in de vorm van een schildpad bezocht en uitgepuft aan de kade van Nagasaki.

Vanuit Nagasaki ben ik naar Unzen gegaan. Een soort Spa resort met overal opborrelende gassen die naar rotte eieren stinken. Ze noemen die geisers "de hel", maar Unzen betekend dan weer letterlijk fairyland amongst the clouds. Unzen staat vol met mega resort hotels en ik ben blij dat het niet het seizoen was, want dan zou het waarschijnlijk echt "de hel" zijn. Ik zat in een hotel dat ver boven mijn stand was. Een van de eerste hotels die daar gebouwd is in 1935. Bij het hotel zat een eigen onsen. Dat is een gemeenschappelijk bad, met natuurlijk verwarmd water uit de bronnen aldaar.

De eerste dag heb ik het plaatsje verkend en kreeg ik 's middags een kleine shock toen m'n portemonnee niet in m'n broekzak zat. Ik had 'm gelukkig op de hotelkamer laten liggen, maar er flitst wel meteen een rampscenario door je hoofd. Er zat namelijk al m'n geld en m'n pinpas in. Die shock was wel goed, want nu ga ik toch maar weer ouderwets geld spreiden. Dat krijg je als je je superveilig voelt.

Op dag 2 in Unzen ben ik met bus en kabelbaan de bergen in gegaan. De toeristische infrastructuur is heerlijk hier. Je hoeft in principe nooit te lopen. Ik ben dan weer wel van het te voet afdalen en dat was goed. Met de kabelbaan ben ik naar Fugen Dake gegaan. Een top van iets in de 1300 meter. Het gebied is hier supervulkanisch en in 1990 is de laatste grote uitbarsting geweest (43 doden, doordat de hele kraterwand instorten en over een stad heen is gekomen. Sinds 1995 slaapt ie weer officieel. De wandeling terug was heerlijk relaxt. Je komt dan helemaal geen kip tegen, want buiten het seizoen en Jappanners lopen volgens mij niet als het niet hoeft.

Na terugkomst naar een publieke spa gegaan inclusief sauna. Nu was dit mijn eerste sauna ervaring, maar is het in Nederland ook dat het lijkt alsof je vuur ademt en dat er een samoerai film vertoont wordt? Als dat zo is, dan ga ik misschien nog wel een keer als ik terug in Nederland ben. De weldaad is overweldigend na afloop. Samen met het eten in een traditioneel aandoend restaurantje was het weer goed geweest qua rustiekheid. In het stadje ben ik weinig mensen tegengekomen. Een wat ouder koreaans stel die het erg leuk vonden dat ik uit Nederland kwam (Hiddink!)en twee Jappanners die ergens tijdens mijn wandeling een radiomast hadden gerepareerd ofzo. Het Engels van de Jappanners is op straat dramatisch, maar ze doen hun best. En ik ook. Verder liepen er 's avonds wat mensen in hun kimono over straat om in in de publieke voetenbadjes hun voeten te weken. Maar al met al was Unzen behoorlijk uitgestorven en ben ik nu weer klaar voor meer stedelijke hectiek.

Ik ben benieuwd naar wat Kyoto gaat brengen. Het zou een hoogtepunt van Japan moeten zijn, dus ik laat vanaf morgen maar weer alles op me afkomen. Ik ga nu effe eten en dan naar bed, want vermoeiend allemaal.

Wel was het vandaag weer geweldig om in de shinkansen te zitten. Die zijn alleen al een reden om hiernaar toe te gaan. Railtenders die buiginkjes maken als ze de coupe verlaten en echt heel comfortabel. Ik heb me nog nooit ergens zo prettig verplaatst als hier.

Ik rond af. Bij deze. Dag!

Ben