Hello spaceboy

Het is zaterdagavond en een geweldig dag in Huis ten Bosch zit erop. Zodirect nog even kijken wat de nacht in Nagasaki te bieden heeft op het gebied van entertainment! Een update...

Eergisteren ben ik vanuit Hiroshima met trein en ferry naar het eilandje Miyajima geweest. Dit eiland heeft zogezegd 1 van de 'three best views of Japan'! Namelijk naar een tempelpoort die met de voet in zee staat (bij hoogtij, anders in de blubber). Ik blijf me verbazen hoe gesmeerd alles hier verloopt. Een van de eerste dingen die Lennart zei over Japan was dat als je wat wil dat het er dan ook is. En zo gaat het de hele tijd. Ook met het openbaar vervoer. Op de ferry waren de verwachtingen inmiddels hooggespannen. Het is natuurlijk niet niks, een van de drie beste vergezichten. Dat kan natuurlijk alleen maar tegenvallen. Ik hou me in het midden. Het was hoogtij en de poort is sierlijk, maar verwachtingen kunnen ook te hoog zijn. En tempels vind ik eigenlijk vooral mooi als ze per ongeluk opduiken tussen de dennentakken. Het was in ieder geval een grote trekpleister. Het eiland werd naast Japanse tourgroepen bevolkt door tam geworden herten, die in de souvenirwinkels plastic souvenirs op aan het kauwen waren. Het verval is ingetreden.

Na de tempel ben ik met een kabelbaan de berg misen (530 meter) opgegaan en vandaaruit terug naar beneden geklauterd met onder weg tempels en altaars die tussen de takken van de bomen opdoken. Onderweg wat wildere herten tegengekomen die je flink kunnen laten schrikken en verder helemaal niemand. Hoewel het pad redelijk geasfalteerd was, was het toch flink stuntelen (want zo ben ik met afdalingen). Niks om op je naaldhakken te doen, daarom waren er waarschijnlijk ook geen Japanners op het pad, want die houden van naaldhakken.

Aan het eind van dag in Hiroshima, was ik behoorlijk uitgeput. Ook omdat ik die nacht slecht geslapen had in verband met vakantiestress (wat wil ik nog zien en doen en in hoeveel tijd moet ik dat dan doen en zal ik dingen overslaan oh ja daar wil ik echt ook nog echt heen enzovoorts). Die stress is inmiddels over want ik heb de rust (noem het ZEN) gevonden. Die avond nog typisch Hiroshimees gegeten en toen ging het licht uit na een Guiness in de Molly Malone.

De volgende dag smooth naar Nagasaki met de shinkansen en een meer locale trein. Hoewel nog steeds veel bebouwing om het spoor werd het toch net allemaal wat minder stedelijk (van Tokyo tot Hiroshima en verder naar Hakata is alles rond het spoort ongeveer volgebouwd op af en toe een klein rijstveldje na). Nagasaki maakte ook meteen weer een prettige indruk. Zelfverzekerd ;)stapte ik de tram in en ging naar Chinatown waar ik in DE GIDS een hotel had gelocaliseerd. Die was dicht ofzo, de deur ging in ieder geval niet open maar ik zag ook niet of het het juiste hotel was. Toen optie twee en die deed het.

Nagasaki heeft veel links met Nederland. In de VOC tijd had Nederland, nadat de Japanners het helemaal gehad hadden met de katholieke honden van die Portugeers, 200 jaar het alleenrecht om handel te drijven met Japan. Dat gebeurde vanaf een klein eilandje waar een Nederlandse enclave (voorheen een Portugeese) werd gevestigd. Je hebt hier nu nog steeds Holland street, The Dutch Slopes (Oranda-Zaka) en enkele houten huizen in Nederlandse (?)stijl.

Nagasaki ligt heel mooi aan een brede rivier en einde middag ging ik weer met liften een berg op om van daaruit door Glover Garden naar beneden te lopen. Glover Garden staat vol met huizen van buitenlander uit de geschiedenis van Nagasaki, waaronder eentje die ontworpen is door een Nederlandse pastoor. Bij Glover Garden kwam ik een Nederlands KNO-artsen stel tegen, waarvan de man in ieder geval Dick heette. Hun 3 weekse vakantie zat er bijna op en 's avonds ben ik met hen lopende band sushi gaan eten en hebben we nabij de haven nog een biertje gedaan. Het is warm en vochtig in Japan, maar 's avonds is het redelijk te doen. Door de hoge luchtvochtigheid komen de kleuren van de reclames 's nachts erg mooi uit (denk ik tenminste).

Hoewel het nu al een lang verhaal is geworden wil ik ook nog even deze dag wegschrijven. Vandaag stond het reisdoel nummer 1 op de planning en wel Huis ten Bosch.

Vergeet Madurodam, want hier is Nederland op levensechte schaal. Centraal Station Amsterdam is een groot hotel, de dom van Utrecht (hier 105 meter hoog) geeft een schitterend uitzicht over de omgeving en ik ben voor het eerst van m'n leven op de kinderdijk geweest. Verder de Delftse brug, Utrecht plaza en het Willem Alexanderplein. Het is zo schitterend gemaakt dat ik soms bijna ontroerd werd van de details. In paleis Huis ten Bosch (ook een exacte replica)bevindt zich de grootse muurschildering van Japan, die Rob Scholte in vier jaar tijd heeft gemaakt met 40 medewerkers. In die tijd verloor hij in Amsterdam zijn beide benen bij een autobomaanslag (die nog steeds niet is opgelost geloof ik, het is niet eens zeker of ze hem moesten hebben of een van die onderwereldadvocaten, Hammerstein dacht ik). Onder het kunstwerk wordt een videoband afgespeeld waarin hij over de aanslag verteld (met Japanse voice over).

In Huis ten Bosch heb je verder de meest waanzinnige atracties, waarbij simulatie (zoals alles in Huis ten Bosch gesimuleerd is) het kernwoord is. Onder andere een film van een zeetocht van het Nederlandse schip 'De Liefde' naar Japan, door Nederlandse voice-over van het beeld van Erasmus verteld (in raar gebroken Nederland: "Het was een reis waaraan ik niet graag herinnerd word...). Onderweg stormt het, vechten we met de Spanjaarden en bereiken we uiteindelijk Japan. De stoelen in de zaal gaan op en neer met de film.

Verder een driedimensionele Escher film (Mysterious Escher) waarin zijn figuren tot leven komen en uit het doek naar je toe zweven, rondom een verhaaltje over een Nederlands meisje met een Duits jurkje en klompjes dat haar hond zoekt. Ook een wonderschoon geanimeerde film over hoe de aarde eruit zou zien als de maan er niet was geweest (dan had de aarde blijkbaar in zes uur om haar as gedraaid in plaats van de 24 uur die we nu hebben en was de evolutie waarschijnlijk niet zo ver gekomen, je leert iedere dag). Het mooie van deze zaal was dat de vloer en het plafond spiegelden, zodat je een overweldigend effect kreeg. Oogstrelend.

Iets erg bijzonders was de eerste atractie waar ik na de Kinderdijk nietsvermoedend instapte. Je gezicht werd namelijk ingescand en vervolgens werd een computergeanimeerde sciencefiction film vertoond waarin alle mensen in de zaal een rolletje spelen. Ik spreek vloeiend Japans! Ik zat in de film op het mainstation van waaruit anderen in de toekomst terug gingen naar de aarde waar ze eeuwen niet geweest waren! Geweldig gemaakt.

Verder teveel details om nog op te noemen. Zijn jullie er nog??? Geeft niks hoor. Ik ben het weer effe kwijt en da's toch leuk voor later. Ik ga nog wat foto's opladen en dan een afzakkertje nemen.

Een oprechte groet!

Ben