...en we proosten op het laatste glas

Van de Caribische rust inmiddels in de allesomvattende hectiek van Panama City beland. Het kan hier in ieder geval net zo hard regenen als in Bocas del Toro, vandaar dat ik maar even in de kalmte en droogte van een internetzaak ben gaan schuilen.

De dagen na het schildpadden gebeuren zijn behoorlijk snel omgevlogen. Afgelopen donderdag is eigenlijk de laatste echt mooie, qua weer dan, dag geweest. Die is gelukkig goed besteed door de stranden Wizard Beach en Red Frog Beach weer met een bezoek te vereren. Die dag op toch gegaan met Shira en Sam (een australische broodmagere surfster/science teacher die overal haar surfplank mee naar toe sjouwt op zoek naar waves).

Voor mijn gevoel was de wandeling van het dorpje Bastimentos naar Wizard Beach een behoorlijk pittige: over een oneven pad de berg op en af in de tropische hitte. Voor Sam, gezegend met een topconditie en afgedragen slippers, was dit echter met surfboard en al nauwelijks een probleem. Ze sjouwt dat ding dan ook al vanaf Mexico met zich mee, dus dat scheelt misschien. Op wizard beach waren de golven zowel ongeschikt om te surfen als om te zwemmen. Dus besloten we vandaaruit naar Red Frog beach te wandelen, wat op zich ook weer een mini jungle expeditie was. Het pad moesten we zelf min of meer zoeken in het bos langs de kustlijn, met als grootste opstakel een boomstam om een sloot modderdrek over te steken werd door. Ik ging uiteraard met één been vet de modder in.

Op Red Frog gekomen, kwamen we aangezien het allemaal een erg kleine wereld is, Jonne tegen. Dit was handig, want vanaf die kant van het eiland hadden we geen watertaxi terruggeregeld en konden we mooi met hem mee op het bootje.

In die week kwam ik er ook achter dat dingetjes regelen in Bocas niet heel makkelijk gaat. Aangezien ik had besloten zondagnacht ook nog op het eiland te blijven, wilde ik alvast een kamer gaan boeken, maar nergens werden reserveringen aangenomen. Een vliegticket naar Panama City boeken was ook niet echt mogelijk, omdat het systeem plat lag. Het beste is om je er dan maar bij neer te leggen en ik besloot om zondag ochtend te gaan kijken hoe het verder zou lopen.

Aangezien donderdag, vrijdag en zaterdag flinke stapavonden zijn geweest, had ik zondag geen zin om te gaan reizen. Toen heb ik eerst een hostel (hostel Hansi, gerund door de Duitse Heike) geboekt voor een nacht en vervolgens m´n ticket gekocht.

Het stappen in Bocas is eigenlijk een klein beetje eentonig en ik ben blij dat ik de komende jaren effe niet in Barco Hondido hoef te staan. Donderdag wel gelachen met twee Engelse meisjes, waarvan er één, Nick, goed moppen kon tappen. Neee..... was echt leuk...

Zaterdag was een druilerige regendag, dus ideaal om een paar DVDtjes te huren. Man on fire (blijft goed), en het in Nederland volgens mij over het hoofd geziene meesterwerkje Spanglish. Een topper in categorie romantische drama komedie van de regiseur van As good as it gets.

Zaterdag iets gedaan wat bijna op een kroegentocht leek. Begonnen bij de Iguana, waar het Nederlandse meisje Marijn werkt, vervolgens naar de lokale zatte Indianen tent om spaans te oefenen (voor bier + cuba libre (met zowat geen cola) maar $1,80)en als toefje slagroom op een vuilnisbelt: de Barco Hondido. Na een laatste innige en zeer complexe (deze kende ik nog niet uit Gein) omhelzing met één van de vele coke en marihuana dealers ( ;))die daar rond hangen, was het wel weer goed geweest. Effe genoeg (reggea)ton, salsa, meringue enzovoorts.

Zondag middag nog een goeie strandwandeling gemaakt met Jonne en de hond Elsa: Playa sandfly (aanlokkelijk, niet?) en Big Creek. Vanaf een vervallen kerkhof, waarvan de lijken af en toe in zee schijnen te spoelen kun je naar het Sandfly strand lopen. Verderop kwamen we het Nederlandse meisje Jenny tegen, die in Bocas gezellig fietsen verhuurt en zij wist te vertellen dat, in het restaurant waar zij werkt gisteren de Vlaamse crew van Expeditie Robinson aan de bar had gehangen. Ze gingen echter geen Nederlandse serie hier opnemen geloof ik, maar voor een aantal andere landen. Niet in Bocas del Toro overigens, maar op een eilanden groep in de Pacific. Wie weet kom ik ze hier in Panama City nog tegen.

Die avond hebben we in dat restaurant een laatste avondmaal genuttigd met Sander, Marijn, Jonne en Shira, vervolgens een laatse cocktail in de Iguana, waar een zatte Eskimo ongelooflijk uit z´n bek zat te stinken en toen naar bed. Heel goeie twee weken gehad, maar tijd voor wat anders.

Vanuit de lucht, in een behoorlijk brakke bak qua vliegtuig, heb ik al een glimp van het Panamakanaal mogen opvangen en de bridge of the Americas.

Volgens mij is het weer droog, dus ik ga hier effe verder op exploratie. Foto´s volgen zoals gebruikelijk snel. Ik heb wel alvast een foto van Chubby Checker met de vrouw en schoonzus van Larry opgestuurd gekregen op mijn verzoek. Ook leuk ;)

De vriendelijke groeten,

Ben