... jungle van beton en staal

Alweer bijna 4 dagen in Panama City, maar ik denk niet dat je ooit echt kan wennen aan de warmte in combinatie met de gigantische verkeerschaos op belangrijkste wegen van Panam City. Qua orientatie is het gelukkig geen moeilijke stad. De Via Espana ligt achter het hostel en deze loopt in een lange lijn door heel de stad. Ik heb hem al een paar keer afgelopen, aangezien de schitterende gekleurde bussen mij nooit precies duidelijk kunnen maken waar ze naar toe gaan. Na 2 weken spaans is het toch nog steeds erg moeilijk om je goed en begrijpelijk verstaanbaar te maken.

Afgelopen dinsdag heb ik het oude koloniale hart van de stad aangedaan, Casco Antiguo. Dit gedeelte is voor ongeveer de helft heel mooi gerestaureerd en bestaat voor de andere helft uit krotten waar je dwars doorheen kan kijken, die toch vaak ook nog bewoond zijn. Zonder goed op het materiaal te letten, heb ik een blouse gekocht, die zo synthetisch blijkt te zijn, dat ie zich bij dragen meteen aan mn huid vastkleeft. ik denk niet dat ik hier erg veel plezier van ga hebben, maar wie weet, in koelere regionen.

Het oude stadsdeel is behoorlijk uitgestorven qua bezoekers en daaronm wel prettig om effe de verkeerschaos achter je te laten. Als voorbereiding op mn bezoek aan de Miraflores sluizen van het Panama kanaal ben ik naar het Kanaal museum gegaan. Ook hier was ik zowat de enige bezoeker en heb ik me met zo n ding tegen minn oren laten overstromen met informatie. Ik zal het jullie in ieder geval besparen.

s Avonds heb ik in het hostel het verhaal mogen aanhoren van de Canadees Sean, die via de website www.amigos.com een Panamese vriendin had ontmoet. Na de eerste ontmoeting bekoelde de relatie echter meteen en deze avond was ze al voor de tweede keer niet op komen dagen. Vanuit Canada had hij ook al $200 overgemaakt, zodat ze hier haar appartement kon betalen, maar na 1 nacht werd hij naar het hostel waar ik ook zit verbannen. Zijn verhaal zat vol conflicten. Enerzijds zei hij dat je vrouwen nooit mocht vertrouwen als ze meteen aangeven dat de mogelijkheid van een huwelijk in het vooruitschiet ligt, anderzijds zei hij dat zij dit ook tegen hem had gezegd. Ik vraag me af hoe naief je kan zijn. Nu is hij een aantal dagen weg, maar morgen komt hij terug en wil hij eigenlijk hier mee uitgaan, maar ik weet niet of ik daar zoveel zin in heb. Ik wil in ieder geval niet nog een keer het hele verhaal aanhoren.

Ik verblijf hier in hostel Casa de Carmen (tevens met pratende papegaai in de tuin), wat een beetje ver van het centrum is, maar in ieder geval in een schijnbaar veilige wijk ligt. Ik moet zeggen dat ik me zowiezo niet echt onveilig voel, maar sommige buurten zijn wel echte krotten wijken. Een behoorlijk conflict met de gigantische wolkenkrabbers in het zakelijke district. Eigenlijk wilde ik niet op een slaapzaal gaan slapen, maar uit kostenoverwegingen heb ik het toch maar gedaan. Het is allemaal goed te doen, aangezien er de afgelopen nachten nooit meer dan twee anderen hier ook sliepen.

Woensdag heb ik eerst de slopende wandeltocht naar het Plaza Cinco de Mayo aan het einde van de Via Espana gedaan. Het overtsteken van de straten gaat steeds beter. Ik let niet meer op het verkeer, maar vooral op wat de lokale voetgangers doen. Als zij de weg oversteken, doe ik het ook. Soms stopt het verkeer wel voor een mooie vrouw, dus daar kan je ook gebruik van maken en vaak slipt het zo dicht, dat je je er ook makkelijk doorheen kan wringen.

Uiteraard duurde het wel een hele tijd voor ik het busstation had gevonden vanwaar de bus richting de Miraflores sluizen vertrok. De grote schepen passeren hier vooral s ochtends en s middags, maar ik heb toch nog het gelluk gehad een paar hele grote schepen in de nauwe sluizen te zien. In de sluizen worden de schepen een aantal meters opgetild, voordat ze de doorsteek maken naar de Caribische zee.

Terug in Panama City was de zondvloed uitgebroken. de straten waren veranderd in rivieren, waardoor oversteken weer op een heel andere manier een uitdaging werd. Toen het ophield met regenen stoomde de stad.

Die avond (gisteren), ben ik uitgegaan, met twee amerikaanse broers (Paul en Mark) die ik op het schildpaddencentrum in Bocas del toro had ontmoet. Ook zij hadden een mooi verhaal. Afgelopen maandag zijn ze hier naar de enige tent geweest die op maandag open is, genaamd Foxy s. Nou zou ik in Amsterdam al een beetje mn twijfels hebben over een tent die zo heet (alhoewel, Playa Nasty is ook relatief beschaafd), maar in Panama City lijkt me dit toch vragen om problemen. Uiteindelijk hebben ze twee vrouwen mee naar hun hotel genomen, die s ochtends $100 dollar uit hun portomonnee hebben gepakt en waarschijnlijk de creditcard gegevens van een creditcard hebben overgeschreven (ze vonden namelijk een pen naast hun creditcard).

Uitgaan hier is op zich wel een evenement op zichzelf, zelfs op woensdag avond. Niet echt te vergelijken met wat dan ook. We zijn eerst te duur gaan eten in Casco Antiguo en daarna met de taxi naar Calle Uruguay, waar verschillende clubs en barren naast elkaar liggen. Eerst naar de Sahara, waar een soort panamese Nirvana band optrad en vervolgens naar Moods, de gesloten discotheek Next (taxiritjes zijn niet echt de kostenpost hier), een onbestemd drinkhol met net zoveel onbestemde vrouwen, een bijna lege karaoke bar en tenslotte weer in de Moods de avond tot een einde gebracht. Jammer dat je veel muziek niet kent, want die tropische ritmes klinken allemaal wel leuk, maar ik ben toch meestal weer blij als 50 cents opgezet wordt, of, zoals gisteren, DJ Tiesto! Na nog wat Taco s gegeten te hebben, met de taxi die de weg niet zo goed wist terug gegaan naar het hostel. Brak zijn in dit weer is niet echt een pretje, maar ik heb het er toch nog wel een keer voor over, aanstaande vrijdag of zaterdag. Mark en Paul zijn echter vandaag weer terug naar de VS gegaan, dus ik hoop maar dat er nog wat leuke mensen hier komen, zodat ik niet alleen met trieste Sean op stap hoef en heel de avond over gebroken dromen en vrouwen met dubbele agenda s moet praten.

Vandaag een uitstapje gemaakt naar een landtong die vanuit Panama City de Pacific in gaat, genaamd de Causeway. Een beetje een uitgestorven boel, maar wel fijn om weer uit de stank te zijn. Hier zijn ook erg veel cafe s en discotheken, dus wellicht wordt dit de plek voor vrijdag of zaterdag. Op een doordeweekse dag is er echter niet veel meer te doen dan duty free winkelen en een beetje rondhangen. Wel heb ik het Smithsonian Institute voor Marine Life bezocht, met veel info over alles wat in en om het water leeft. Ook hier weer nauwelijks andere mensen, zodat ik nog een half uur prive uitleg heb gekregen van een medewerkster over vanalles en mocht voelen aan zeesterren, zeekomkommers en sea orchids. Vervolgens ook nog naar een twee pluizige bolletjes in de bomen gestaard, die luiaarden zouden zijn.

Nu maar weer wat uitrusten hier en ook effe nadenken over de volgende stappen in Panama. Enerzijds is er nog zoveel te zien en doen hier en anderzijds wil ook weer niet al te lang in Panama blijven. We zien wel hoe het loopt.

Allemaal alvast een fijn weekend toegewenst en als m n batterij weer opgeladen is zal ik kijken of ik hier in het hostel (gratis internet!) ook m n foto van de afgelopen dagen kan uploaden. Anders komen ze een dezer dagen wel weer!