als ik nu ga, ga ik tevreden

Het is voorbij en over. De laatste avond zal afgesloten worden met Miami Vice hier in de bioscoop van Valladolid, als voorbereiding (bedankt Marit) op de douane morgen. Ik denk dat ik nog makkelijk een hele tijd door had kunnen gaan, maar aangezien deze einddatum al zo´n lange tijd vaststaat en ik er ook naar toegewerkt heb, is het het niet eens zo heel erg. Waarschijnlijk piep ik over drie weken wel anders.

Het was erg leuk om weer even in Mexico te zijn. Het is hier wel echt een wereld van verschil met de andere landen waar ik geweest ben. Alleen maar ijskoude, muziekloze airconditioning bussen. En dat er geen muziek is, is vervelend, omdat ik ergens m´n mp3 speler ben vergeten (of gestolen, dat weet je natuurlijk nooit).

In Chetumal viel de avond snel voor mij. Een meisje deed even een dansje op het centrale plein onder het toeziend oog van een wat ouder publiek, en dat was zo´n beetje mijn zaterdag avond. Die zondag zat ik al vrij vroeg in de bus naar Tulum. Tulum is cabana land, en dat klinkt mooier dan het uiteindelijk is. Het goeie was dat ik drie dagen lang op 1 minuut lopen van de mooiste zee ter wereld zat. Het mindere was dat mijn cabana nauwelijks ventileerde, al snel een zandbak was, een stinkmatras had en een waardeloos muskietennet. Paradijs bij dag en de hel bij nacht. Ook was het even wennen om alleen (in ieder geval 80%) maar Italianen om je heen te zien. Het volk dat graag met zonnebril op de zee in gaat en de rest van de dag vooral dom doet. De eerste halve dag twijfelde ik over mijn verblijf hier, aangezien ik ook het meest van de hele trip per nacht betaalde vor de minste voorzieningen.

De tweede dag was echter prachtig. De zee was op z´n azuurst en na een bliksembezoek aan de ruines van Tulum, heb ik ongeveer de hele dag in zee liggen dobberen. Met de hele tijd ´Where is my mind´ in m´n hoof. Een opfrisser:

With your feet in the air and your head on the ground
Try this trick and spin it, yeah
Your head will collapse
But there\'s nothing in it
And you\'ll ask yourself

Where is my mind
Where is my mind
Where is my mind

Way out in the water
See it swimmin\'

I was swimmin\' in the Carribean
Animals were hiding behind the rocks
Except the little fish
But they told me, he swears
Tryin\' to talk to me to me to me

Where is my mind
Where is my mind
Where is my mind

Way out in the water
See it swimmin\'?


En al die tijd maar nadenken over de meest zinnige besteding van mijn laatste dagen. Het meest zinvol leek toch wel een snorkeltrip en nog één extra nachtje in Tulum.

Nou bleek er gisteren een kleine tropische depressie boven Tulum te hangen, waardoor mijn snorkeltrip geen doorgang kon vinden. Aangezien ik een echte rasoptimist ben, laat ik mij door een tropische depressie niet van het strand houden. Het was toch anders, moet ik zeggen, net wat minder azuur, net wat meer wier in het water. Gelukkig was er redding op komst in de zin van José die op strand z´n Cenote en apentourtje aan het verkopen was. José is net nieuw in toeristenbranche en timmert aan de weg. Het mooie was dat ie ook nog twee jaar in Nederland fotografie had gestudeerd en dus ook een beetje Nederlands kon.

Rond een uur of 14.45 zat ik en twee Duitse mesijese Denise en Anna en de Chileense industrial designster Tatiana Wolff Roja in de auto bij José door het verlaten binnenland van Quintana Roo te rijden. Het landschap is hier super eentonig, vooral plat en alleen maar dichte bebossing met heel af en toe een klein dorpje. Het tellen van de tarantula´s die de weg over staken was niet bij te houden (het had net geregend, dat vinden ze lekker, als het niet te hard, maar een beetje geregend heeft en het was ook paringstijd) en bij het dorpje Coba hebben we ook nog een glimp van een alligator mee kunnen pikken. De tour was prima tijdverdrijf: twee mooie cenotes en een korte avond wandeling door het woud met een afsluiting aan een meertje, genieten van de stilte en de vuurvliegjes.

Veel later dan gepland waren we weer terug in Tulum en daar hebben we nog effe gegeten en gedronken, voordat ik rond een uur of 1 mijn stinkmatras weer op ging zoeken. José heeft ook nog mooie verhalen verteld over de toeristische maffia in Palenque en de vuile spelletjes die zich afspelen in de cabana wereld van Tulum, maar dat mocht ik niet verder vertellen. Dus, alles was goed en prima en fijn.

Vandaag ben ik voor een korte trip down memory lane naar Valladolid gegaan, aangezien ik hier 6 jaar geleden ook geweest ben en omdat ik mijn laatste dag in een echte stad wilde doorbrengen in plaats van een oord met alleen maar Italianen. Ik heb hier een fietstocht op herhaling gedaan naar een andere Cenote en ik herinner me niet dat er 6 jaar geleden zo´n stortbui was en zo´n verharde asfaltweg, maar misschien onthou ik ook maar alleen wat ik wil onthouden. Wat ik wel zeker weet is dat ik zes jaar geleden kokosmelk heb gedronken (daar is namelijk een foto van) en dat er nu nergens kokosnoten te bekennen waren. Een gemiste kans.

Mensen, ik ga eten, naar de film en naar bed. Ik heb heel veel zin om iedereen binnenkort weer te zien.

Het ga je goed,

Ben

PS Check: http://www.ballofdirt.com/entries/11776/174575.html als je me van de koffieplantages in El Salvador wil zien afglijden