1001 nacht in 1001 hotel

Effe een korte update, aangezien hier in Belize de internetprijzen net wat hoger liggen dan ik tot nu toe gewend was. Ik heb de reggeaton inmiddels ingeruild voor reggea, en na 1 middag verveelt het nog niet. Honduras was toch al niet zo'n hardcore reggeatonland, ze waren daar meer van de slappe zevermuziek.

Honduras, een land om met gemengede gevoelens op terug te kijken. Enerzijds het land waar ik de leukste trip van de hele reis heb gemaakt, anderzijds sprak het land me qua atmosfeer het minst aan (lekker vaag, maar je weet wel, zo'n gevoel van dat je zoiets hebt van njjaaaaaaaaa). Ik heb het natuurlijk ook niet de tijd gegund die ik de andere landen wel heb gegund en in de binnenlanden ben ik niet geweest, dus misschien moet ik voor de zekerheid toch nog maar een keertje terug.

Het voortbewegen begint wel wat te vermoeien. Vandaag gelukkig wel flink doorgestoten richting eindbestemming. In Honduras ben ik na de La Mosquitia tocht en aansluitend nachtje La Ceiba, 2 nachten in Tela geweest. Hier was het Nijmegen bij zonsondergang, aangezien ik twee avonden op het dakterras van het hotel gezellig heb zitten doen met het Nijmeegs stel Lenneke en Niels.

In honduras zijn de toeristische plaatsen het wat mij betreft eigenlijk net niet. Ze overschatten enigszins hun toeristische potentie, wat erop uitdraait dat er een hoop lege restaurants in een (volgens de Hondurese toerisme industrie)toeristische toplocatie als Tela zijn. Ik ben dan wel niet naar de Bay Islands geweest, dus misschien moet ik mijn oordeel nog niet vellen. Vanuit Tela heb ik een aardige snorkel/nationaal park excursie gemaakt naar een landtong in de caribische zee. Hier onder andere door een soort grot/inham van het ene stuk zee naar het andere stuk zee gezwommen, wel m'n hand opengehaald aan de scherpe rotsen, maar het vooruitzicht op eeuwige liefde die deze zwemtocht zou opleveren kan natuurlijk niet genegeerd worden. De dag daarna ben ik naar Omoa vertrokken.

De bedoeling was eigenlijk om naar Puerto Cortez te gaan en van daaruit met de boot in ene naar Belize City te varen, maar de info was weer zo dubbel, dat ik besloten heb om via Guatemala te gaan en daar de oversteek te maken.

Een nachtje in Omoa (ook zo'n lege trekpleister) was meer dan genoeg en vanochtend begon de tocht richting grens Guatemala, onder door het dorpje Tegucicalpita, bij gebrek aan bezoek hoofdstad. De grens was een oase van rust en dus zo gepiept. Na de formaliteiten ingestapt in een bus naar Puerto Barrios, waarvan de omschrijving in de Lonely Planet me zeer niewsgierig maakte naar een overnachting: rough, unfriendly, brothels, dive bars en senoritas de clubes nocturnas.

In drie kwartier Puerto Barrios (ik kreeg een ingeving en ben toch even gaan checken of er ook 's middags geen lancha de oversteek maakte) heb ik zowat meer vriendelijkheid en welwillendheid van mensen meegemaakt dan in twee weken Honduras (met uitzondering van La Mosquitia dan). Vrij snel zat ik dus in een soort speedboat richting Belize, waar ik om een uur of 14.00 (effe de klok weer terug zetten, ik had 'm net voor Guatemala weer een uur vooruit gezet) aankwam in Punta Gorda.

Een korte twijfel, zal ik blijven of zal ik gaan, en om drie uur zat ik in de bus richting het noorden (hoe meer in de richting van, hoe beter). Na een kleine 2 uur kwamen we in Mango Creek aan van waaruit de watertaxi naar Placencia ging. Op dit moment heb ik nog niet zo'n indruk van dit stukje Belize, maar met al die Negers lijkt het bijna of ik al weer gezellig in Amsterdam Zuidoost zit (maar dan met lekker weer en een uitzicht op de Carribische zee).

Ik ga eten en morgen lekker zwemmen/snorkelen!

In afwachting van mijn terugkeer verblijf ik met vriendelijke groet etcetera etcetera