Back to work - vakantie verslag :)

Hoi allen,

Aangezien de site van waarbenjij.nu verandert is lukte het me niet oude foto's te verwijderen om nieuwe up te loaden. De bijbehorende foto's zijn te bekijken via:

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10151963760790554.875331.665435553&type=3&l=0a4a8d56b7

Vandaag ben ik er eindelijk achter gekomen wat ik al deze maanden in Bangkok gemist heb. Fatsoenlijk geluid om me heen. Ik luisterde m'n muziek vooral via een klein "reisboxje" en vandaag heb ik geinvesteerd in een iets luxere uitvoering hiervan. Omgeven door veel vollere klanken voel ik me al direct weer een stuk beter.

In juli heb ik het grootste gedeelte van de maand vakantie gehad. Een vakantie waarvan ik nu behoorlijk moet afkikken, want het was erg leuk om m'n zus, haar vriend Joost en Jaap om me heen te hebben en weer onder vertrouwde gezichten te zijn. Mijn dank hiervoor, dat jullie de oversteek gewaagd hebben!

In dit verslag zal ik globaal de kleine 3 weken verslaan. De dingen die zijn blijven hangen of die specifiek, op wat voor manier dan ook, indruk hebben gemaakt. Ik zal proberen m;n gedachten per locatie terug te halen.

1. Bangkok

Woensdag 4 juli in de vroege avond, kwamen Joost en Linda aan. Erg leuk om ze na 3,5 maand weer "life" te zien. Heel fijn dat ze bier shampoo mee hadden genomen, een dikke HP de tijd waar ik nog steeds plezier van heb en "schoolkrijt" die er op werkdag 1 direct volledig doorheen is gegaan. En dan ook nog een saucijs "of je worst lust". Ja, die lust ik.

Ik denk ik me vanaf nu maar beschikbaar stel als Bangkok reisleider, want die rol heb ik de eerste 4 dagen dankbaar op me genomen. Erg leuk om de bekende en minder bekende stukken van de stad te laten zien. En geschikt voor alle leeftijden.

Letterlijk hoogtepunt was voor mij (want ook nog nooit op geweest) de sky bar van de State Tower. Op de 63sye verdieping heb je daar een adembenemend uitzicht over de stad. Dure drankjes. Die heb je er ook, maar dat is te verwachten en wie zeurt daar om bij zo'n experience?

Verder voor mij ook de 1ste 4D film ervaring ondergaan met "The Amazing Spiderman". Schudden in je stoel tijdens het webslingeren, schoppen in je rug en windstoten in je gezicht tijdens gevechtscenes, echte rook in de zaal. Mooi gedaan. Vraag me af of zoiets in Europa rendabel zou zijn.

Joost en Linda sloegen zich redelijk goed door de met vlagen echt belachelijke zompige en kleffe stadshitte. Ik was het zelf een beetje vergeten hoe zwaar het is om een dag in Bangkok op pad te zijn. In de airco als ik meestal zit. De hitte is echt slopend, eigenlijk het enige min puntje van deze stad voor mij (en het feit dat er te weinig mensen wonen, mensen die er toe doen, bedoel ik dan). Wellicht dat ik daarom meer een "one night in Bangkok" mens ben ;).

Na onze zaterdagmiddag in de airco van het Bangkok Arts en Culture Centre en de Siam Paragon Cinema, kwam Jaap goed getimed aan in ari, mijn wijk.

Zondag mijn favoriete Bangkok halve dagtocht aller tijden weer eens gedaan: de Co van Kessel fietstocht. Gaat na 3 keer nog niet verevelen. Ook omdat ze toch telkens net andere routes kiezen en er gewoon zoveel te zien valt dat zelfs exact dezelfde toch waarschijnlijk niet snel gaat vervelen. Hoogtepunten nu was de zijnenfamilie bij de tempelvissen. En dat het op zondag een stuk rustiger fietsen is dan op de zaterdagen dat ik de tour eerder deed. Toch een beetje een rustdag. Een beetje dan ...

2. Kanchanaburi

De eerste 2 locatie buiten Bangkok hebben we met z'n vieren gedaan en heb ik, als begenadig reisleider, gekopieerd uit de vakantie die ik 10 jaar geleden met Sawadee heb gedaan. Eerst met de bus naar Kanchanaburi. Naar het zuidelijke busstation gebracht door een enigszins dubieuze taxi chaufeuse. Hoewel de bushalte onzalig gelegen is vanaf waar ik woon, was de bushalte zelf een oase van orde en regelmaat. In tegenstelling tot de gigantische chaos di Mo Chit station bij mij in de buurt is.

In Kanchanaburi zaten we in guesthouse en ik zou zweren dat de ladyboy die er werkte dezelfde was als de jongen 10 jaar geleden inhet guesthouse waar we met Sawadee zaten. Maar er echt achter komen, deed ik niet. Kanchanaburi is voor Nederlanders historisch indrukwekkend omdat hier in de regio veel mensen zijn omgekomen terwijl ze aan de Burma spoorlijn werkten. Een oorlogsmuseam (JEATH) bevat veel krantenartikelen over die tijd en ook hoe Thailand hier commercieel op ingesprongen is. Veel Nederlandse vergeelde kranten van de afgelopen 50 jaar. Op de kerkhoven liggen veel Nederlanders begraven. Bijzonder is dat er nog veel meer Aziaten dan geallieerden om zijn gekomen. Waar dan weer heel weinig aandacht aan geschonken wordt.

De omgeving van Kanchanaburi is schitterend ruraal Thailand. Rijstvelden en vergezichten op het karstgebergte vanuit het treinritje dat het spoor van de oude Burma spoorlijn volgt. En de Erawan watervallen blijven ook mooi. Eigenlijk hoorden we in Kanchanaburi alleen maar nederlands om ons heen. Ik vond het wel verfrissend. Onze gids op de tour door de omgeving (watervallen en Hellfire Pass memorial museum en treinrit) had het bijzondere stopwoordje "whatever" om zijn verhaal over de gruwel van de spoorlijn te onderbouwen.

Aangezien mijn reisgezelschap niet zo stapgezind is als ik moest ik een avondje alleen het guesthouse uitsluipen om het Holland House uit te checken. Ach ja... wat zal ik daar van zeggen ...

Phitsanulok/ Sukothai

We hadden om iets relaxter te reizen besloten een taxi (minivan) te nemen van Kanchanaburi naar Sukothai. Helaas tankte een benzinedame halverwege de verkeerde brandstof in de tank. Wonder boven wonder konden we op de een of andere manier toch nog terughobbelen naar het tankstation. In Thailand blijft alles smooth gaan. Achteraf hadden ze het heel snel opgelost, maar ons tijdsvoordeel waren we wel een beetje kwijt geraakt.

In Phitsanulok hadden we niks geregeld en dat kwam vooral voor Linda en Joost wat onhandig uit. Jaap en ik hadden beide kamers die voor 1 persoon prima te doen waren, maar met z'n 2en zonder airco was iets te veel van het primitieve op een twijfelaar. De 2de nacht hebben Linda en Joost dan ook in Sukothai, nabij het park geslapen.

Phitsanoluk is een heel fijne non-descripte stad, met zowaar een levendige strook van cafes aan het water. Rond een uur of 19.00 nog volledig dood, maar later op de avond vol met drinkende Thaise jongeren.

De dagtocht naar Sukothai verliep vervoer technisch en verder ook op rolletjes. Fantastisch historisch park (oude hoofdstad) en totaal niet overspoeld met mensen. Sukothai "doe je met de fiets" en misschien daarom, zijn de mensen die je tegenkomt ook vooral weer nederlanders en Belgen. Bij de fietsverhuur het bordje "de koffie staat klaar".

Afscheid met Joost en Linda kwam nu wel een beetje abrupt, omdat Jaap en ik de bus terug moesten nemen. En die wacht niet met afscheid nemende mensen. Gelukkig hebben we op Joost en Linda's laatste dag (vorige week zondag) nog even bijgebuurt.

3. Nong Khai

De volgende dag hadden Jaap en ik een lange reis dag. Eerst met de bus naar Udon Thani en dan nog een laatste stukje met de bus naar Nong Khai, grensgemeente met Laos. Gelukkig was de rit mooi. Door de bergen. Zelfs met wijngaarden ... "Chateau de Loei".

Nong Khai is een heel fijne, rustige plaats met heel veel restaurants aan de Mekong rivier. Vanuit Nong Khai een dagje op de fiets door de omgeving gegaan naar het bizarre Sala Kaew Ku beeldenpark. Ontsproten uit de dromen van een mystieke Sjamaan (Luang Pu Boun Leua Sourirat), gebouwd over een peiode van 20 jaar. Uit de hoofdtempel klinkt continue bezwerende Isaanse volksmuziek, de geur van bedwelmende wierook hangt overal en meneer zelf ligt in een kamer (achter gesloten glazen deuren) opgebaard tussen flikkerende gekleurde kerstverlichting. Mooi. Jammer dat het ook daar weer zo bloedheet was, maar goed. Zweten is fijn.

De middag nog wat verder rondgefietst. De Thai - Laos friendship bridge is minder indrukwekkend dan het klinkt en na een lange zoektocht naar het station om de treintijden te checken barste de hemel open. Ik was net op tijd droog.

Die avond het nachtleven van Nong Khai (enigszins allenig) gecheckt en niet verder gekomen dan (zowaar) gaybar Oasis. Dat het een gaybar was, was alleen af te leiden uit het feit dat de eigenaar het benadrukte. Niet aan de clientele.

Ik was getriggerd door dat stukje boulevard van Nong Khai doordat daar ook de eerlijk genaamde kroeg/restaurant "Beer Belly Billy's" te koop stond. Ik heb het bord met het telefoonnummer op de foto, dus als iemand mee in het avontuur wil duiken?

De eigenaar, Steve, een gezette, vrolijke Engelse, Manchester United fan vierde zijn 60ste verjaardag. Als de jongen met lichtgevende konijnenoortjes achter de bar zijn vriend was dan is het leeftijdsverschil waarschijnlijk 40 jaar. Je kijkt hier nergens meer van op. Een groep uitgelaten mannen van middelbare leeftijd vierden hier de verjaardag van 60er Steve. Al dan niet vergezeld van een Thaise dame. Je kan het triestig vinden, maar men zag er echt blij uit. En iedereen is toch op zoek naar de euwige jeugd?

De volgende dag ....


... ga ik toch een andere keer schrijven. Het verhaal wordt te lang en ik moet er even uit om te gaan eten. Hoop dat ik deze week ergens de tijd en rust vind om verder de herinneringen bij te werken van de 2de vakantie helft.

Deze week een drukke werkweek voor de boeg en vanaf 6 augustus ben ik een kleine 2 weken in Nederland voor een project en werk en rapportage vanuit het ouderlijk huis. Ik kijk er erg naar uit om weer even in Nederland te zijn! Hier heb ik het nog steeds goed naar m'n zin, maar, wat ik eerder al zei: er wonen hier te weinig mensen ;).

Groet aan allen!