Een teken

Zonder dat ik nu echt een idee heb wat ik op wil schrijven, denk ik toch dat het goed is om weer eens wat op papier te zetten. Het is namelijk al weer een hele tijd geleden.

Na vorige week in Singapore geweest te zijn voor een project en een bezoek aan Dieter, was ik blij om weer terug te kunnen naar Bangkok. Dat zegt volgens mij dat ik me hier wel thuis begin te voelen. Zowel in m'n appartement als in de stad.

In Singapore leek het nog warmer te zijn dan hier. Maar de lucht was er dan wel weer een stuk schoner. Dat heft elkaar een beetje op. Het klinische van Singapore werkt een beetje vervreemdend na ongeveer 2,5 maand Bangkok met enkel een werkgerelateerd uitstapje naar Delhi (ongeveer 44 graden) er tussendoor.

Ik begin hier steeds meer mensen te kennen. Vooral van het niveau pinda verkoper en (straat) bar dames. Onder de straat-bar-dames heerst nu een kleine crisis, want de heren toeristen kijken nu midden in de nacht voetbal in plaats van dat ze aan hun toog wiskey cola zitten te drinken.

Deze crisis werd gisteren gepoogd te bezweren via de mobiele telefoon van een van hen waarop de wedstrijden ook te volgen waren. Toch maar ergens een cafe opgezocht om het debakel te mogen aanschouwen. In de Penalty Spot. Een Duits cafe (was ik even vergeten) / hostess bar.

Die straat barren zijn (nu nog) erg interessant. Zo zag ik laatst wat voor rituelen er gepaard gaan bij het opzetten ervan. Mijn favoriete straatbar parkeert een truck langs Sukhumvit, ter hoogte van soi 23, waar de eigenaar (denk ik) de hele avond in zijn hangmat ligt terwijl de bardames klanten trekken, ze aan de praat houden en doen drinken.

De nacht begint voor hen rond 22.30 tot een uur of 5 's ochtends. De meeste werkneemsters hebben er ook nog iets van een dag of middag baan naast en de mogelijkheid bestaat ook nog eens dat er na sluitingstijd iets bijverdiend wordt.

Maar goed. Het opstarten gaat gepaard met een scala aan rituelen om een winstgevende avond te bevorderen. Zo wordt bij mijn favoriete bar de nabije struik omgetoverd tot een klein tempeltje door er bloemen aan te hangen. Vervolgens wordt bij de struik een glaasje melk en een glaasje wodka neergezet. Een half flesje limonade wordt over de struik gegooid en de rest van de fles wordt in de grond gezet.

Vervolgens wordt zowel de struik, als de truck als de opgebouwde bar "bewierookt". Dan kan de avond niet meer stuk. Als er te weinig klanten kome dan kan bijvoorbeeld ook nog het trottoir een rituele behandeling krijgen met drank en wierook. En gisteren werd mijn briefje van 1000 Baht, langs alle flessen drank geslagen na het afrekenen. Men bezweert wat af hier.

De struik heeft inmiddels echt de status van een tempeltje of "spirit house" gekregen, want ook een zwerver maakt er een buiging naar in het voorbij lopen.

De dame achter de bar gisteren was vooral gefascineerd door een ladyboy van een nabije kroeg die mij zojuist naar binnen wilde trekken. Ze was erg te spreken over de wijze waarop hij omgebouwd was. Bijna jaloers op zijn nieuwe vormen. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was vertelde ze me dat ze laatst in die bar van het toilet gebruikt had gemaakt en dat hij daar het resultaat van zijn operatie had laten zien. Helemaal omgebouwd.Niet van echt te onderscheiden. Aldus de bardame.

Vervolgens krijg je dan te horen dat ladyboys doorgaans niet zo oud worden. Omdat de goedkope siliconen hun lichaam vergiftigen als het gaat uitzakken of dat ze met HIV besmet raken en AIDS krijgen.

Er is hier blijkbaar een soort prijzenoorlog op de siliconen markt gaande(doordat er inmiddels zoveel plastische chirurgen zijn) waardoor 2 borsten nog maar 30 tot 40.000 Baht kosten, 1.500 to 2000 euro. Dit was volgens haar een paar jaar geleden nog het dubbele.

Het is niet raar dat er zoveel boeken zijn geschreven over de duistere kant van Bangkok want het is allemaal erg meeslepend en door de zachtheid van de mensen ook op geen enkele manier bedreigend. Alles wordt vanzelf normaal door de glimlach waarmee het gepaard gaat. En niks mooier dan tussen deze freakshow te zitten met lieflijke Dolly Parton & John Denver country op de achtergrond.

Maar goed... meestal ben ik gewoon aan het werk ;) Maar wat moet ik daar nou over schrijven. Dat gaat in ieder geval ook lekker. Zeker nu er weer wat afwisseling is met projecten in het buitenland.

Ik plak er hier nog wat random foto's bij. Bijvoorbeeld van het weekend dat DIeter hier op bezoek was.

Groet!

Ben