...koffieland

Weg uit het koffieland El Salvador en nu in de enige echte originele bananenrepubliek Honduras. Na El Salvador zeg ik volmondig ja tegen een politiestaat, ja tegen Max Havelaar koffie, ja tegen landschapsdramatiek verhogende erosie, ja tegen knoerharde muziek in de bus, ja tegen openbare dronkenschap en ja tegen het volk dat alles maar doorstaat en toch gemiddeld de meeste lachrimpeltjes van Midden Amerika heeft.

De laatste dagen in El Salvador in La Palma was ik weer wat meer op mezelf aan gewezen. Een Duitser, Wolfgang, ging al na één middag verder naar Honduras en toen had ik La Palma als westerse mens volledig voor mezelf.

De eerste volledige dag heb ik in La palma niet veel gedaan: het dorpje bekeken en gezwommen in het zwembad bij het hotel. De dronkenlappen in La Palma waren iets minder sympathiek dan in andere plaatsen in El Salvador, een kleine smet. De omgeving, met de hoogste pieken van El Salvador maakten het wel goed.

Op dag twee was de missie dan ook om het hoogste punt te bereiken. Eerst een bus naar San Ignacio, daar twee uur wachten en vervolgens 3 kwartier in de bus om 8 km de berg op te gaan naar Rio Chiquito. Van hieruit was het 6 kilometer lopen naar het hoogste punt. Bij de top was een camping, die op dit moment goed bezocht werd, omdat het net vakantie was geworden in El Salvador. Helaas was alles enigszins beneveld met mist, waardoor het uitzicht er niet echt was. Uiteindelijk heb ik het hoogste punt net niet gehaald, aangezien ik dacht dat het ergens anders was. Vervolgens wilde ik naar een bepaalde rots lopen, maar door terugkerende mensen werd ik erop gewezen dat er niks te zien was. Aangezien ik genoeg had van uitkijkpunten met mist, draaide ik ook maar om.

Een van de mensen uit deze groep was de zelfstandige electriciën Miguel uit San Salvador. Hij had met zijn team zojuist een electriciteitsmast op de top gezet, met de kabeltjes netjes omgeleid achter het uitkijkpunt langs. Hij moest terug naar San Salvador en bood me een lift aan naar La Palma, dat ligt op de route. Vanaf nu heb ik dus altijd een dres in San Salvador, want ik moet zijn Costa Ricaanse vrouw ontmoeten. Wie weet, of het er ooit nog van komt.

Gisteren was een dag van bussen. Na een zeer soepele grensovergang werd ik verwelkomd met een landkaart van Honduras en kon ik de eerste collectivo in naar Nuevo Otopeque, om van daar uit weer over te stappen op een bus naar La Entrada. En als een van de eerste nummers op de radio een op het eerste gezicht standaard liefdesliedje is, maar wanneer de akoestische gitaarsolo in het nummer geïnspireerd is op Axel F dan weet je dat je in een goed land zit, een land dat met de beperkte tijd die ik nog heb schromelijk tekort gedaan zal worden. Honduras voelde meteen een stuk uitgestrekter dan El Salvador, wat toch een hutje mutje land is, een beetje zoals Nederland.

Bij La Entrada brak de voortandloze verkoper van in plastic verpakte kip met tortilla´s m´n hart door te zeggen dat ie ook zo graag andere landen zou leren kennen, maar dat hij dat niet kon. Vervolgens hield ie voor mij een zeer luxe bus aan, die me het laatste stuk door de mooie groene bergen van Honduras naar Copan bracht.

In Copan zit ik weer tussen de hele wereld. Over al om me heen wordt Belgisch, Nederlands, Engels, Duits en wat dan ook gepraat. De misantroop komt weer naar boven, vooral toen ik vandaag door de schitterende ruines van Copan liep en ik het gevoel kreeg dat veel mensen hier waren omdat het moest en niet omdat het zo mooi is. Veel verveelde en uitgebluste blikken, en "Pap, schiet nou op, je bent hier lang genoeg geweest."

Nou weet ik ook wel dat Maya moeheid een veel voorkomende aandoening in deze regio is, maar voor mij was het natuurlijk wel de eerste significante ruïne van de trip.

Ik ben er in de ruïnes van Copan in ieder geval achter gekomen waar Sam Raimi z´n inspiratie voor de special effects van Evil Dead I & II en Army of Darkness vandaan heeft gehaald. Zo beleeft iedereen zo´n ruïne toch weer op z´n eigen manier.

Goed, vanaf nu is het plan om naar de jungle van La Mosquitia te gaan, maar hoe dat gaat gebeuren is nog onduidelijk. Wellicht kan ik iets vanaf hier organiseren. Een vlaming (gelinkt aan Joker, Dieter je kent ze wel) biedt hier namelijk zeer goedkope jungle opties aan, maar dan moeten er wel effe wat meer mensen interesse hebben. Hier hoor ik vanavond meer van. Als dit op niets uitloopt, vertrek ik morgen naar La Ceiba en ga van daaruit via een andere touroperator een poging wagen. Dus, mochten jullie een tijdje niks horen, vrees niet, dan zit ik gewoon in de jungle.

Een warme knuffel,

Ben