het vuur gloeit onder de vulkaan

Terug in Leon en ook weer sinds twee dagen in de schoolbanken. De eerste indruk is dat de docenten (in ieder gevalde docente die ik heb) wat minder sterk zijn dan in Bocas del Toro het geval was. Maar goed, ieder beetje is meegenomen en het is ook wel weer erg lekker om met een reden ergens te zijn en niet zomaar wat te doen.

Afgelopen zondag fluks terug gehobbeld over de wegen vol met gaten naar Leon (met uiteraard ook weer kippen, later meer over kippen). In de bus van Esteli naar San Isidro (de overstapplaats) zat een man voor me die al 18 jaar in Miami woonde en nu op bezoek was geweest bij zijn familie. Na 18 jaar sprak hij nog nauwelijks een woord Engels, nergens voor nodig in Miami. Naast me zat een vrolijke kerel, die volgens mij non stop bezig was Nicaragua uit te vluchten. Voor zover ik het begreep was hij afgelopen december in Mexico opgepakt bij het oversteken van de grens met de VS en even gevangen gezet. Nu ging hij op weg naar Managua om iets met z´n id te regelen, voordat hij naar Honduras ging.

In Leon aangekomen ben ik voor één nacht naar hostel Casa Ivana gegaan, om maandag in alle vroegte met al m´n spullen me te melden voor de Spaanse les. Op dit moment hebben 4 andere mensen ook les, iedereen op individueel niveau. Twee duitse meisjes, Lena en Patricia. Een Amerikaanse maatschappelijk werkster vrouw en een net wat meer dan middelbare Canadees. Die Canadees is op dit moment het vreemdst. Je moet je een beetje een uitgemergeld Andy Warhol achtig uiterlijk voorstellen en een constante blik die net niet volledig spoort. Hij is al 7 maanden hier en huurt een huis. Ik hoorde hem tegen Debby zeggen: "I was looking for a country that wanted to adopt me, and I liked it here."

Van hem heb ik wel een belangrijke tip gekregen om de warmte te trotseren en dat is je looptempo minimaal halveren. Ik had al in de gaten dat ik hier non stop iedereen aan het inhalen was, maar ik heb me tot nu toe niet laten kennen. Vandaag heb ik mijn tempo flink terug geschroeft en het helpt.

Vandaag ben ik na m´n huiswerk naar de wat armere wijk Subtiava, 1 kilometer ten westen van het centrum gelopen. De oudste kerk van Nicaragua was het doel en ook een archeologisch museum. Op de één of andere manier wordt hier allemaal niet echt goed aangegeven waar wat te doen is. Aangekomen bij het archeologisch museum kon ik de collectie niet bekijken, omdat ze in dit gedeelte van Leon blijkbaar iedere middag geen electriciteit hebben (ik dacht inmiddels dat dit alleen in Granada het geval was). Toen ben ik naar de kerk gegaan die ook dicht was, maar ik zag gelukkig een uithangbord van een museum met arte sacro. Ook hier was geen licht, maar toen de beheerder gevonden was werd een zware deur geopend, zodat ik met wat zonlicht een kleine zaal met houten heilige beelden kon bekijken. Je loopt nou eenmaal niet voor niks een kilometer in Leon.

Gisteren middag eerst mezelf gestationeerd bij m´n gastgezin. Het is volgens m´n eerste indruk een goed bemiddeld gezin (moeder Maria Teresa, de namen van de vader en de twee zoontjes ben ik even kwijt). Gisteren en vandaag waren er ook nog twee Canadezen, maar vanaf nu zit ik er alleen. Ze hebben een kleine comedor (restaurant) aan huis waar iedere middag ook studenten en mensen die in de buurt werken komen eten. Ik heb gewoon m´n eigen kamer met douche en toilet en eten doe ik of bij hen in de keuken of in het comedor gedeelte.

Vanuit de school worden er iedere dag trips georganiseerd en gisteren was dat naar de bioscoop. De film Cars was helaas niet ondertiteld, dus ik heb het verhaaltje vooral van de beelden moeten begrijpen. Nog allemaal net wat te complex voor iemand die vooral geoefend is in het stellen van vragen om dingen gedaan te krijgen of te weten te komen.

De spaanse les hier krijgt soms een enigszins surrealistisch karakter door de spaanse zinnen die gebruikt worden om bijvoorbeeld werkwoorden in te leren vervoegen. Een voorbeeld hier van is:

"Waarom heeft u een kip in uw koffertje?"
- "Omdat ik ´m verborgen heb voor m´n man."

(De opdracht was, voor de mensen die wat spaans begrijpen:

¿Por qué ______ Usted un pollo en su maleta? (tener)
Porque yo ______ que esconderlo de mi esposa. (tener))

Dit soort dingen zegt waarschijnlijk meer over de Nicaraguaanse cultuur dan zo´n museum, maar als iemand weet wat, dan mag ie het zeggen.

Tussen neus en lippen door heb ik gister middag ook nog een kleine rondleiding langs de muurschilderingen van de stad gehad, door een vrouw die zei dat ze als touristengids werkte. Onder de tour door wees ze me haar dochter aan, die met haar kleinkind zakjes water op straat aan het verkopen was. Toch wel weer wat meer te weten te komen over een aantal plekken waar ik al dagen voorbij liep, zonder ze echt in me op te nemen.

Ik ga zo maar weer eens effe terug naar mi casa. Hasta nog wat!

Ben