...het regent, terwijl de zon schijnt...

Inmiddels het paradijselijke plaatsje El Valle verlaten en uw update wordt op dit moment verzorgt vanuit het plaatsje Pedasi, aan de Pacific.

Op de één of andere manier vraag ik me steeds vaker af of herinnering wel echt is als een hond die gaat liggen waar hij wil. Over een jaar zal ik het wellicht kunnen vertellen.

El Valle was een plaatsje waar eigenlijk weinig te te beleven was, nadat de markt op zondag voorbij was. Het dorp stond vol met gigantische villa´s (het Wassenaar van Panama), die waarschijnlijk dienst deden als buitenhuizen voor rijke Panamezen uit die grote stad. De Amerikanen leken de stad nog niet volledig overgenomen te hebben for investment.

De eerste volledige dag in El Valle ben ik, na de markt, gewoon wat beginnen te lopen, om uiteindelijk in een klein dorpje te belanden. De zondagsrust werd alleen verstoord, door één huis waar de reggeaton uit schalde. Over reggeaton gesproken, de tour van Daddy Yankee, door midden Amerika is hier de hype van het moment. Hij heeft Guatemala al helemaal op z´n kop gezet en 14 juni zal ie in P. City optreden. Ik ben er helaas niet meer bij. Rond die tijd hoop ik op het meer van Nicaragua te zitten.

De plantengroei in El Valle is ontzettend weelderig. Overal waar je kijkt groet en bloeit het hier dat het een aard heeft. Dit compenseert het gebrek aan actie en levendigheid volledig.

Maandag heb ik een fiets gehuurd, omdat de afstanden me in El Valle allemaal net wat te lang waren om te voet te doen. Één van de mooi momenten op maandag was, dat op een gegeven moment een hele groep schoolkinderen, samen met de meester al het vuilnis uit de bermen in El Valle aan het opruimen waren. Ik vraag me wel af, of ze nu later juist ook vuilnis in de berm gaan gooien, of dat ze het zullen laten.

Daarvoor had ik een korte wandeling gedaan, om de zogenaamde vierkant bomen te zien. Nu kan het aan mijn gebrek aan inlevingsvermogen liggen, maar ik had problemen om het vierkantzijn van de bomen in te zien. Het is net als met wildlife, je moet het willen zien, volgens mij.

´s Middags eerst gefietst naar een waterval, genaamd El Macho. Voor protectie en onderhoud van het natuurgebied, diende hier $2,50 voor betaald te worden, maar ik ben gelukkig de beroerdste niet. Vervolgens de dierentuin bezocht.

In El Valle komt namelijk de gouden kikker voor. Deze kikker is in Costa Rica (in het gebied rond Monteverde) min of meer van de één op de andere dag uitgestorven. ook hier ben ik ze dus maar in de dierentuin gaan bekijken, omdat de kans ze wil te treffen erg klein is en omdat ik dan natuurlijk de verleiding om ze MEE TE NEMEN niet zou kunnen weerstaan. De regen bracht ook die dag weer tot een einde.

Die avond arriveerde de enigszins introverte en licht timide Duitse jongen Sebastian in het dorp. Hij had zes jaar geleden zijn social service in het noorden van Mexico gedaan. Hij werkte daar in een bejaardentehuis voor straatbejaarden. Hierdoor heeft hij in ieder geval wel goed spaans leren spreken, wat wel handig is hier. Engels wordt hier echt nauwelijks gesproken.

Op dinsdag heb ik met hem de Slapende Indiaan beklommen. Via een oude steen met een plattegrond van de omgeving (van voor Christus) zijn we via een glibberig pad La India Dormida beklommen. Langs watervallen en rotsen, kwamen we uiteindelijk in boven de bosgrens (niet de natuurlijke bosgrens, maar door mensen gecreëerd, geërodeerd). Het pad spliste en we verdwaalden een beetje langs een bananenplantage. Door honden geblaf merkten we dat we privé terrein naderden. Midden op de berg woonde een oude vrouw, met haar familie, in totaal zeven mensen). Ze vertelde dat ze liever hier op de berg woonde, omdat er in het dorp zoveel problemen zijn (helaas, ben ik deze problemen niet tegengekomen, dat had de avonden wellicht wat spannender kunnen maken). Na een ´Gracias por su visita´ en ´Vaya con dios´ gingen we verder naar het hoofd van La India Dormida. De afdaling hierna was stijl en glibberig. Een groot gedeelte heb ik op m´n kont moeten doen, om dat ik de balans even niet kon vinden. Uiteraad begonnen er af en toe ook weer regenbuien te vallen, maar gelukkig niet zo extreem.

Aan de voet van de berg, kwamen we meer in het arbeiders gedeelte van El Valle terecht. Ik dacht even dat het dorp alleen uit villa´s bestond (er is zelfs een Calle de los millionares), maar gelukkig waren er ook wat eenvoudigere woningen. OOk hier overdondere de pracht van de fauna me. Ik denk dat alle kamerplanten die je kan verzinnen hier in het wild of in de tuinen groeien. Volgens mij is een bijkomstigheid van het regenseizoen wel, dat veel planten nu ook in bloie staan. Zo kun je in ieder geval veel goed praten.

De wandeling was behoorlijk inspannend geweest, dus het kwam goed uit dat ook El Valle (als herinnering aan de vulkanische oorsprong van de vallei, 2.000.000 jaar geleden) ook hot springs had. In een schitterende tropische tuin, konden we (als enige bezoekers voor bijna de hele tijd) eerst onze huid insmeren met modder. We konden ook voor reuma modder kiezen, maar schoonheidsmodder prefereerde. Op het moment dat ik me als ingemetseld begon te voelen, heb ik het allemaal afgespoeld en ben ik verder uit gaan weken in het warme water. Een mooie slotdag in El Valle.

Gisteren dus de rit vervolgd. Eerst met de bus naar de Pan American Highway. Daar een bus aangehouden naar Las Tablas en in Las Tabla overgestapt naar El Valle. Op de PanAm highway had ik geluk, want er was nog net één plekje vrij. Wel met opgetrokken knieën boven het rechter achterwiel, maar goed, ik was on the move.

In Las Tablas werd ik een taxi ingedirigeerd, om naar een andere bushalte te gaan en hier kwam ik een klein ´bejaardenbusje´ naar Pedasi terecht. Ze werken hier veel met hele kleine pendelbusjes, tussen alle kleine plaatsjes.

De eerste indruk van Pedasi was weer extreem tranquilo. De vorige, vrouwelijke, president van Panama, kwam uit dit dorpje, en waarschijnlijk heeft zij ook wel wat terug gedaan voor het stadje in het kader van stadsrenovatie.

In een restaurant kwam ik Justin, een amerikaanse jongen uit Maine tegen. Hij loopt met een gewetensconflict zaken te doen in Panama. Hij is voor een rijke oom en vrienden van die rijke oom, op zoek naar grond om investeringen in te doen. Volgens hem kun je hier op dit moment grond aan het strand kopen voor $4 dollar per vierkante meter. Zijn conflict zit ´m in het feit dat hij eigenlijk niet wil bijdragen aan het volbouwen van Panama met huizen en resorts voor bejaarden Amerikanen. Hoe meer Secco (lokale zwaar alcoholische drank) hij dronk, hoe meer het conflict en z´n uitingen van liefde voor de kleine dorpjes in Panama opspeelde. Z´n uiteindelijke conclusie was dat hij alle rijke Amerikanen een poot uit wilde draaien en er zelf natuurlijk ook beter van worden. Ook wilde hij iets doen met de combinatie van herbebossing en bebouwing, maar dat werd me nog niet helemaal duidelijk. In ieder geval een prima kerel, waarmee het goed babbelen was op de veranda, voor het hotel.

De grootse plannen voor vandaag, fiets huren en naar de verschilende stranden toe, vallen compleet in het water. Gelukkig is er dan de bibliotheek met internet.

Ik groet jullie allen!

Ben