...in 1 seconde

Hallo los todos,

Eigenlijk nog weinig bijzonders meegemaakt, maar aangezien ik nu in een heel klein dorpje in Panama (Boquete)zit en de dagelijkse stortbui waarschijnlijk elk moment kan gaan beginnen, toch effe een eerste update.

De vlucht richting Costa Rica is prima verlopen, na een vertraging van twee uur omdat we in een ander vliegtuig moesten. De vlucht zat lang niet vol, dus genoeg ruimte om niet volledig verkrampt te raken. Het overstappen in Miami ging wonderwel soepel (wat twee jaar geleden wel anders was) en bij aankomst in Costa Rica stond de taxi nog netjes te wachten (we hadden de vertraging behoorlijk gecompenseerd en kwamen maar 3 kwartier later aan). Na een korte rit (onder ander door de tippelzone van San Jose) kwam ik bij het hotel aan, vlakbij het centrum van de stad.

Ik was trouwens niet het enige hooggeeerde bezoek die dag, want op maandag is er een nieuwe president beedigd, en veel toppers uit de wereldpolitiek waren ook in San Jose (o.a. de vrouw van president Bush, begreep ik uit een krant) Van de beediging zelf heb ik alleen via de Tico Times wat meegekregen. Wel kwam ik op maandag terecht in een demonstratie tegen het vrije handelsverdrag dat de VS wil doorvoeren. Wellicht was die demonstratie niet toevallig gepland. De demonstratie was meer een soort carnavalsoptocht met masker, Che Guevara vlaggen en een drumband met schaars geklede jonge dames.

San Jose is het culturele hart van Costa Rica en daarom wilde ik een aantal musea gaan bezoeken. Deze waren echter gesloten, of omdat het maandag was, of omdat alle overheidsachtige dingen dicht waren ivm de beediging. Toen ben ik maar naar de dierentuin gegaan. Hoef ik me in ieder geval niet gefrustreerd te voelen als ik ergens de komende weken kansloos in de bomen aan het turen ben naar aapjes die iedereen ziet, behalve ik. Na het aapjes kijken is het begonnen te regenen dat het een aard had en dit veranderde s avonds in een gigantisch onweer. Op mn hotel kamer sloeg de bliksem zowat in (ik hoorde volgens mij de knal nog voor de flits) en mn reiswekker was helemaal van slag geraakt.

Ik had inmiddels besloten om dinsdag direct naar Panama te gaan, om daar een aantal dagen in de bergen dooor te brengen, voordat ik aanstaande maandag met mn spaanse les begin (dat is trouwens ook echt hard nodig, want ik voel me nog volledig onbekwaam, en dat doet pijn...)

Dusss... dinsdag 9 uur lang in de bus naar David, ongeveer 40 kilometer over de grens bij Costa Rica. De grensovergang was hels: stromende regen, klamme hitte, en geen benul van hoe of wat. Gelukkig wat hulp gekregen van een Amerikaan. Je moet onder andere een ticket uit Panama weg hebben om Panama in te komen. Hier doet men vooral busmaatschappijen een groot plezier mee, want ik moest dus een ticket kopen, dat ik nooit ga gebruiken (omdat ik nog niet weet wanneer ik hier weg ga, of via welke route ik wegga). Verder nog een mooie sticker in mn paspoort geplakt gekregen, waar ik een dollar voor moest betalen en mn bagage gechekt (maar omdat deze zo complex was ingepakt, gaven ze dat gelukkig al snel op).

In de stortbui verder gereden naar David en de eerste indrukken van Panama opgedaan (een beetje het Duitsland van midden Amerika op het eerste gezicht, goeie wegen, keurige palmbomen, een verleden met dictatoriale heersers... maar wie weet hoe het nog gaat veranderen).

Op het busstation van David was het vrij chaotisch (dat is dan weer niet zo Duits), maar toch relatief snel een bus naar Boquete te pakken gekregen. Uit de zompige hitte weg, naar een wat frissere, 1000 meter hoog gelegen plek. De ouwe amerikaanse schoolbus die me naar Boquete bracht zette me voor de deur van mn uitgekozen pension af (ik weet niet of dit gewoonte is, of alleen ivm de snoeiharde stortbui). Uiteraard zitten er twee Nederlanders in de algemene ruimte van het pension, want alle Nederlanders kiezen altijd de eerste plek die in de Lonely Planet staat (dan zit je namelijk altijd goed).

Vandaag effe bezinnen. Ik ben vanochtend het gebied rond het dorp te voet gaan verkennen en verder de bergen ingewandeld tussen de koffieplantages. Onderweg dacht ik een jongen te zien die ik twee jaar geleden ook al in Peru tegen ben gekomen (de wereld is nu eenmaal klein), maar ik hoop m nog effe te treffen om zeker te zijn.

Ik blijf hier tot zaterdag en ga proberen wat trips in de regio hier te organiseren. Onder andere naar een vulkaan en een natuurpark. Ik zou alleen willen dat ik de afgelopen weken niet zo hard de regendans had gedanst...

Mensen,

De groeten,

Ben