Frau Antje in Dresden

En zo kom je ook nog eens ergens. Vandaag voor onderzoek in Dresden beland. Het gaat allemaal om Frau Antje. Die gaat als het goed is over niet al te lange tijd Duitsland verblijden met haar boter.

Ik was eigenlijk al stiekum een hele tijd best wel benieuwd naar Dresden, dus dan is het mooi dat je er op zo'n manier toch even wat van kan proeven. Echt ongeschonden is Dresden niet uit de tweede wereldoorlog gekomen, maar middels een rigorues renovatieplan is zowat de gehele oude stad in oude staat hersteld. Nog steeds zijn er veel "gaten" in de stad (nieuwe opgravingen?)en ook zie je nog veel steigers en kranen, maar dat is in Amsterdam ook wel eens.

Een eerste voorzichtige indruk, want zoveel kun je nou ook niet zeggen na een kort avondje rondwandelen, is dat het geheel een beetje een klinische indruk achterlaat. Mischien toch omdat nieuw oud niet oud oud is. Het centrum doet zeer Duits Sjiek aan, met veel statige terassen.

Net over de rivier werd het wat ongecompliceerder bij een restaurant met een stadsbrouwerij waar ze erg lekkere knoedels met zuurkool en stoofvlees en halve, hele of 5 liters bier serveerden.

Rondom het centrum proef je niks meer van het voormalige Oost Duitsland. Het enige wat er nog aan herinnert zijn de mannetjes en vrouwtjes in de stoplichten.

Veel spannends heb ik verder eigenlijk niet te vertellen. Schrijf dit eigenlijk ook alleen maar om de avond een beetje te doden.

Een groet!